«بالى»[1] و يا «القانه»[2] است. وى پس از يوشع، زمام امورِ بنىاسرائيل را به دست گرفت. در
آن دوران، بنىاسرائيل در ذلّت به سر مىبردند و كشورشان در اشغال دشمن بود و آن
حضرت توانست با نصب طالوت در جايگاه فرماندهى بنىاسرائيل، بر دشمنان غلبه نمايد و
صندوق عهد را دوباره به بنىاسرائيل باز گرداند.[3] لازم به يادآورى است كه مفسّران و مورّخان، مقصود از «نبىّ» در آيات 246 تا 248 بقره (2) را
سموئيل عليه السلام [اشموئيل] دانستهاند.[4]
احتجاج سموئيل عليه السلام
1. احتجاج سموئيل عليه السلام براى شايستگى طالوت جهت فرماندهى، به
برگزيدگى و توانايى علمى و جسمانى او در جهاد: