سردى در جهنّم‌

5. جهنّم، فاقد هرگونه آب سرد و گوارا:

لا يَذُوقُونَ فِيها بَرْداً وَ لا شَراباً إِلَّا حَمِيماً وَ غَسَّاقاً.

نبأ (78) 24 و 25

سردى هوا

6. سردى هوا، موجب تبديل باران به تگرگ:

أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُزْجِي سَحاباً ... فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلالِهِ وَ يُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ مِنْ جِبالٍ فِيها مِنْ بَرَدٍ ... [1]

نور (24) 43

سرزنش‌

--) ملامت‌

سرشت‌

--) فطرت‌

سرقت‌

سرقت به معناى دزدى كردن، دزدى‌ [2] و برداشتن‌ مخفيانه چيزى كه حق برداشتن آن را ندارد، [3] و در اصطلاح شرع، برداشتن چيزى از محلّ مخصوص و به اندازه مخصوص است. در اين مدخل از مادّه‌ «سرق» و مشتقّات آن و شأن نزول بعضى آيات استفاده شده است.

اهمّ عناوين: اتّهام سرقت، حدّ سرقت، كيفر سرقت.

آثار سرقت‌

1. خيانت‌

1. سرقت، سبب خيانت به خويشتن و قرار گرفتن در زمره خائنان:

... وَ لا تَكُنْ لِلْخائِنِينَ خَصِيماً وَ لا تُجادِلْ عَنِ الَّذِينَ يَخْتانُونَ أَنْفُسَهُمْ إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ مَنْ كانَ خَوَّاناً أَثِيماً. [4]

نساء (4) 105 و 107

2. ظلم‌

2. سرقت، سبب ظلم و ستم (به خود و ديگران):

وَ السَّارِقُ وَ السَّارِقَةُ فَاقْطَعُوا أَيْدِيَهُما ... فَمَنْ تابَ مِنْ بَعْدِ ظُلْمِهِ‌ ....

مائده (5) 38 و 39

فَلَمَّا جَهَّزَهُمْ بِجَهازِهِمْ جَعَلَ السِّقايَةَ فِي رَحْلِ أَخِيهِ ثُمَّ أَذَّنَ مُؤَذِّنٌ أَيَّتُهَا الْعِيرُ إِنَّكُمْ لَسارِقُونَ‌ قالُوا جَزاؤُهُ مَنْ وُجِدَ فِي رَحْلِهِ فَهُوَ جَزاؤُهُ كَذلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ.

يوسف (12) 70 و 75

3. فساد

3. سرقت، موجب فساد در زمين:

قالُوا تَاللَّهِ لَقَدْ عَلِمْتُمْ ما جِئْنا لِنُفْسِدَ فِي الْأَرْضِ وَ ما كُنَّا سارِقِينَ. [5]

يوسف (12) 73

[1] . مقصود از «برد» تگرگ است كه بر اثر سردى هوا و تبديل باران پديد مى‌آيد. (مفردات، ص 117، «برد»)

[2] . فرهنگ فارسى، ج 2، ص 1869، «سرقت»

[3] . مفردات، ص 408، «سرق»

[4] . مقصود از «خائنين»، «اباطعمه» و قوم اويند كه پس از سرقت «اباطعمه»، درصدد نفى سرقت از وى و نسبت دادن به ديگران برآمدند. (مجمع‌البيان، ج 3-/ 4، ص 160-/ 161 و 163)

[5] . با توجّه به اينكه فرزندان يعقوب، مفسد بودن خود را نفى كرده، سپس گفتند: «ما كنّا سارقين» مى‌توان فهميد كه سرقت، مصداق روشنى از فساد است‌