زقّوم، نام درختى است كه داراى برگهاى كوچك و تلخ و بد بو است و
شيرهاى دارد، كه وقتى به بدن انسان مىرسد، ورم مىكند و در سرزمين تهامه و بلاد
خشك و بىباران مىرويد و در قرآن، درختى است واقع شده در قعر جهنّم با ويژگيهاى
خاصّ آن،[2]
[1] . مراد از «سرابيل» زرههايى از آهن است. (مجمعالبيان، ج 5-/
6، ص 583)