خمس در لغت به معناى يك پنجم است[4] و در اصطلاح، حقّى است كه خداوند براى خود و بنىهاشم در اموال
مردم قرار داده است.[5]
در اين مدخل از واژه «خُمُس» استفاده شده است.
احكام خمس
1. وجوب پرداخت خمسِ استفادههاى مالى، هر چند اندك، از ناحيه
استفادهبرنده:
[6] . «غُنْم» به معناى مطلق فايده بردن، استعمال شده است.
(مفردات، ص 615، «غنم») برداشت مزبور مبتنى بر اين است كه «من شىء» توضيحى باشد
براى «ما» ى موصوله كه دلالت مىكند بايد خمس فايده به دست آمده- هر چند اندك
باشد- پرداخت شود