خَلّاد بن النّعمان ابن قيس الانصارى.[1] از نظر برخى مفسّران، پس از نزول آيه 228 بقره (2) مبنى بر عدّه
نگهداشتن زنان مطلّقه، خلّاد در خصوص عدّه زنانى كه حيض نمىشوند از رسول خدا صلى
الله عليه و آله سؤال نمود كه در اين باره آيه 4 طلاق (65) نازل شد و حكم اين دسته
از زنان را مشخّص نمود.[2]
خِلافت
خلافت [به كسر خاء]
به معناى نيابت از غير است، به جهت غيبت منوبعنه يا به علّت مرگش يا به جهت عاجز
بودنش و يا به سبب شرافت بخشيدن به نايب.[3] واژه خليفه در قرآن كريم به معناى جانشين خداوند بر روى زمين آمده
است و اين خلافت تمام نمىشود، جز اينكه خليفه در همه شئون وجودى و آثار و احكام و
تدابير، حاكى از مستخلف باشد.[4] در اين مدخل،