7. اهمّيّت و ارزش ويژه سجده، و اظهار خضوع و تذلل در برابر خداوند:

أَمَّنْ هُوَ قانِتٌ آناءَ اللَّيْلِ ساجِداً وَ قائِماً ... قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ إِنَّما يَتَذَكَّرُ أُولُوا الْأَلْبابِ. [1]

زمر (39) 9

8. خضوع در برابر خداوند، از اوصاف مؤمنان به قرآن، هنگام متذكّر شدن از آن:

إِنَّما يُؤْمِنُ بِآياتِنَا الَّذِينَ إِذا ذُكِّرُوا بِها خَرُّوا سُجَّداً وَ سَبَّحُوا بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ هُمْ لا يَسْتَكْبِرُونَ.

سجده (32) 15

پاداش خضوع‌

9. وعده خداوندى، براى پاداش مضاعف به همسران پيامبر، در صورت اطاعت خاضعانه از خدا و پيامبر صلى الله عليه و آله:

يا نِساءَ النَّبِيِ‌ ... وَ مَنْ يَقْنُتْ مِنْكُنَّ لِلَّهِ وَ رَسُولِهِ‌ ... نُؤْتِها أَجْرَها مَرَّتَيْنِ‌ ....

احزاب (33) 30 و 31

10. مهيّا شدن روزى كريمانه خداوندى در قيامت، براى همسران پيامبر، در صورت اطاعت خاضعانه ايشان از خدا و پيامبر صلى الله عليه و آله:

يا نِساءَ النَّبِيِ‌ ... وَ مَنْ يَقْنُتْ مِنْكُنَّ لِلَّهِ وَ رَسُولِهِ‌ ... وَ أَعْتَدْنا لَها رِزْقاً كَرِيماً.

احزاب (33) 30 و 31

خاضعان‌

1. ابراهيم عليه السلام‌

11. ابراهيم عليه السلام، از خاضعان در برابر آيات رحمان:

وَ اذْكُرْ فِي الْكِتابِ إِبْراهِيمَ‌ ... أُولئِكَ الَّذِينَ‌ ...

إِذا تُتْلى‌ عَلَيْهِمْ آياتُ الرَّحْمنِ خَرُّوا سُجَّداً وَ بُكِيًّا. [2]

مريم (19) 41 و 58

2. ادريس عليه السلام‌

12. ادريس عليه السلام، از خاضعان در برابر آيات رحمان:

وَ اذْكُرْ فِي الْكِتابِ إِدْرِيسَ‌ ... أُولئِكَ الَّذِينَ‌ ...

إِذا تُتْلى‌ عَلَيْهِمْ آياتُ الرَّحْمنِ خَرُّوا سُجَّداً وَ بُكِيًّا.

مريم (19) 56 و 58

3. اسحاق عليه السلام‌

13. اسحاق عليه السلام، از خاضعان در برابر آيات رحمان:

... وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ‌ ... أُولئِكَ الَّذِينَ‌ ... إِذا تُتْلى‌ عَلَيْهِمْ آياتُ الرَّحْمنِ خَرُّوا سُجَّداً وَ بُكِيًّا.

مريم (19) 49 و 58

4. اسماعيل عليه السلام‌

14. اسماعيل عليه السلام، از خاضعان در برابر آيات رحمان:

وَ اذْكُرْ فِي الْكِتابِ إِسْماعِيلَ‌ ... أُولئِكَ الَّذِينَ‌ ... إِذا تُتْلى‌ عَلَيْهِمْ آياتُ الرَّحْمنِ خَرُّوا سُجَّداً وَ بُكِيًّا.

مريم (19) 54 و 58

5. برادران يوسف‌

15. خضوع برادران يوسف، در برابر آن حضرت:

وَ رَفَعَ أَبَوَيْهِ عَلَى الْعَرْشِ وَ خَرُّوا لَهُ سُجَّداً ....

يوسف (12) 100

[1] . «قنوت» (مصدر «قنت يقنت») به معناى اطاعت خاضعانه است. (مفردات، ص 684، «قنت»)

[2] . «خرّ» يعنى سقوطى كه از آن صدايى شنيده شود (مفردات، ص 277، «خرر») و گفته شده كه مقصود از «خرّوا سجداً»، خضوع است. (روح‌المعانى، ج 9، جزء 15، ص 158) با توجّه به سياق آيات، كلمه «أولئك» اشاره به پيامبرانى است كه نام آنها در همين آيه و آيات سابق برده شده است‌