وَ لَقَدْ آتَيْنا داوُدَ مِنَّا فَضْلًا ....
سبأ (34) 10
63. خداوند، برترىبخش برخى از پدران، فرزندان و برادران داود عليه السلام بر عالميان:
... وَ مِنْ ذُرِّيَّتِهِ داوُدَ ... وَ كلًّا فَضَّلْنا عَلَى الْعالَمِينَ وَ مِنْ آبائِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتِهِمْ وَ إِخْوانِهِمْ وَ اجْتَبَيْناهُمْ وَ هَدَيْناهُمْ إِلى صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ.
انعام (6) 84 و 86 و 87
64. اعتقاد داود عليه السلام، به عطيه الهى بودنِ برترى وى بر بسيارى از مؤمنان:
وَ لَقَدْ آتَيْنا داوُدَ وَ سُلَيْمانَ عِلْماً وَ قالا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي فَضَّلَنا عَلى كَثِيرٍ مِنْ عِبادِهِ الْمُؤْمِنِينَ.
نمل (27) 15
65. داود عليه السلام، از زمره پيامبران برترى يافته، بر مردم عصر خويش:
... وَ مِنْ ذُرِّيَّتِهِ داوُدَ وَ سُلَيْمانَ ... وَ كلًّا فَضَّلْنا عَلَى الْعالَمِينَ. [1]
انعام (6) 84 و 86
66. برترى داود عليه السلام، بر بسيارى از بندگان مؤمن:
5. برخوردارى از رحمت
67. برخوردارى داود عليه السلام از رحمت الهى:
وَ داوُدَ وَ سُلَيْمانَ ... وَ أَدْخَلْناهُمْ فِي رَحْمَتِنا إِنَّهُمْ مِنَ الصَّالِحِينَ.
انبياء (21) 78 و 86
68. صالح بودن داود عليه السلام، عامل برخوردارى آن حضرت از رحمت الهى:
6. برگزيدگى
69. برگزيدگى داود عليه السلام، از سوى خداوند:
... وَ مِنْ ذُرِّيَّتِهِ داوُدَ ... وَ اجْتَبَيْناهُمْ وَ هَدَيْناهُمْ إِلى صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ.
انعام (6) 84 و 87
7. بهرهمندى از امكانات
70. برخوردارى داود عليه السلام، از امكانات و مواهب گسترده الهى:
وَ وَرِثَ سُلَيْمانُ داوُدَ وَ قالَ يا أَيُّهَا النَّاسُ عُلِّمْنا مَنْطِقَ الطَّيْرِ وَ أُوتِينا مِنْ كُلِّ شَيْءٍ إِنَّ هذا لَهُوَ الْفَضْلُ الْمُبِينُ.
نمل (27) 16
وَ شَدَدْنا مُلْكَهُ وَ آتَيْناهُ الْحِكْمَةَ وَ فَصْلَ الْخِطابِ.
ص (38) 20
8. بهرهمندى از حكمت
71. حكمت داود عليه السلام، عطاى خداوند به وى:
... وَ قَتَلَ داوُدُ جالُوتَ وَ آتاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ وَ الْحِكْمَةَ ....
بقره (2) 251
... وَ مِنْ ذُرِّيَّتِهِ داوُدَ وَ سُلَيْمانَ وَ أَيُّوبَ وَ يُوسُفَ وَ مُوسى وَ هارُونَ وَ كَذلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ أُولئِكَ الَّذِينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ وَ الْحُكْمَ ....
انعام (6) 84 و 89
وَ داوُدَ وَ سُلَيْمانَ ... وَ كُلًّا آتَيْنا حُكْماً ... [2]
انبياء (21) 78 و 79
[1] . مقصود از «العالمين»، مردم عصر آن حضرتاند. (مجمعالبيان، ج 3- 4، ص 104)
[2] . بنا بر اين احتمال كه مراد از «حكم» در آيه، حكمتباشد. (الجوهرالثّمين، ج 2، ص 284)