13. اجتناب از خيانت، به ويژه در نهان و به دور از چشم مردم، امرى لازم و ارزشمند:

ذلِكَ لِيَعْلَمَ أَنِّي لَمْ أَخُنْهُ بِالْغَيْبِ وَ أَنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي كَيْدَ الْخائِنِينَ.

يوسف (12) 52

14. اجتناب يوسف عليه السلام از خيانت به عزيز مصر، حتّى در پنهان و به دور از چشمان وى:

ذلِكَ لِيَعْلَمَ أَنِّي لَمْ أَخُنْهُ بِالْغَيْبِ وَ أَنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي كَيْدَ الْخائِنِينَ.

يوسف (12) 52

15. اجتناب از خيانت آگاهانه به خدا و پيامبر صلى الله عليه و آله، داراى پاداشى بزرگ:

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَخُونُوا اللَّهَ وَ الرَّسُولَ‌ ...

وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ‌ وَ اعْلَمُوا ... وَ أَنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ.

انفال (8) 27 و 28

16. اجتناب از خيانت آگاهانه در امانت، درپى‌دارنده پاداش بزرگ الهى:

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ... وَ تَخُونُوا أَماناتِكُمْ وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ‌ وَ اعْلَمُوا ... وَ أَنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ.

انفال (8) 27 و 28

نيز--) همين مدخل، خيانت و انبيا، موانع خيانت‌

اخفاى خيانت‌

17. پنهان كردن خيانت از مردم و حيا از آنان و حيا نكردن از خدا، از روحيّات خيانت‌پيشگان گناهكار:

وَ لا تُجادِلْ عَنِ الَّذِينَ يَخْتانُونَ أَنْفُسَهُمْ إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ مَنْ كانَ خَوَّاناً أَثِيماً يَسْتَخْفُونَ مِنَ النَّاسِ وَ لا يَسْتَخْفُونَ مِنَ اللَّهِ‌ ... [1]

نساء (4) 107 و 108

18. پنهان كردن خيانت از مردم و حيا از آنان و حيا نكردن از خدا، مورد تهديد خداوند:

وَ لا تُجادِلْ عَنِ الَّذِينَ يَخْتانُونَ أَنْفُسَهُمْ إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ مَنْ كانَ خَوَّاناً أَثِيماً يَسْتَخْفُونَ مِنَ النَّاسِ وَ لا يَسْتَخْفُونَ مِنَ اللَّهِ وَ هُوَ مَعَهُمْ إِذْ يُبَيِّتُونَ ما لا يَرْضى‌ مِنَ الْقَوْلِ وَ كانَ اللَّهُ بِما يَعْمَلُونَ مُحِيطاً.

نساء (4) 107 و 108

اعتراف به خيانت‌

--) همين مدخل، خائنان، مصاديق خائنان، زليخا

پيشگيرى از خيانت‌

19. پيشگيرى از خيانت، در صورت خوف از نقض عهد، با الغاى آن:

وَ إِمَّا تَخافَنَّ مِنْ قَوْمٍ خِيانَةً فَانْبِذْ إِلَيْهِمْ عَلى‌ سَواءٍ إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْخائِنِينَ.

انفال (8) 58

تبرئه از خيانت‌

--) همين مدخل، خائنان، مصاديق خائنان، زليخا، خيانت و انبيا، خيانت و محمّد صلى الله عليه و آله، خيانت و يوسف عليه السلام‌

تجسّم خيانت‌

20. تجسّم خيانت، در روز رستاخيز:

... وَ مَنْ يَغْلُلْ يَأْتِ بِما غَلَّ يَوْمَ الْقِيامَةِ ... [2]

آل‌عمران (3) 161

[1] . بنا بر قولى معناى آيه اين است كه خيانت را از مردم‌پنهان مى‌كنند و به سبب شرم از مردم مخفى‌كارى مى‌كنند و آن را ترك نكرده، از خدا حيا نمى‌كنند. (مجمع‌البيان، ج 3-/ 4، ص 164)

[2] . بر اين اساس كه گناه خيانتكارى در قيامت تجسّم‌مى‌يابد و خيانتكار همراه آن گناه مجسّم در صحنه قيامت حاضر مى‌شود