لا يَذُوقُونَ فِيها بَرْداً وَ لا شَراباً إِلَّا حَمِيماً وَ
غَسَّاقاً.
نبأ (78) 24 و 25
18. خونابه و چرك، تنها خوراكى و نوشيدنى كافران (اصحاب شمال):
وَ أَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِشِمالِهِ فَيَقُولُ يا
لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتابِيَهْ إِنَّهُ كانَ لا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ
وَ لا طَعامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ.[5]
حاقه (69) 25 و 33 و 36
[1] . بنا بر روايتى از امام جواد عليه السلام مقصود از «عاد» در
آيه، دزد است. (تفسير نورالثقلين، ج 1، ص 155، ح 501) و از امام صادق عليه السلام
نقل شده كه مراد از «عاد» راهزن است. (تفسير نورالثقلين، ج 1، ص 155، ح 503)
[2] . بنا بر روايتى از امام جواد عليه السلام مقصود از «باغى» در
آيه، كسى است كه براى خوشگذرانى و لهو به دنبال صيد برود. (تفسير نورالثقلين، ج 1،
ص 155، ح 501)
[3] . «غير متجانف لإثم» يعنى به گناه مايل نباشد. (مجمعالبيان، ج
3- 4، ص 247)
[4] . «غسّاق» به معناى چرك و خون اهل دوزخ (لسانالعرب، ج 10، ص
70، «غسق») و مايعى است كه از پوست اهل دوزخ خارج مىشود. (مفردات، ص 606، «غسق»)
[5] . «غسلين» چرك و خونابهاى است كه از بدن جهنّميانجارى مىشود.
(مجمعالبيان، ج 9-/ 10، ص 521)