[1] . امام صادق عليه السلام درباره آيه مزبور فرمود: آن كس كه
بداند خداوند او را مىبيند و كلام وى را مىشنود و اين دانستن او را از اعمال زشت
باز دارد، همان كسى است كه از مقام خداوند ترسيده و نفس خود را از هواپرستى باز
داشته است. (الكافى، ج 2، ص 70، ح 10)