خواندن، قرائت كردن، تلاوت كردن، بر زبان آوردن، گفتن و بيان كردن
است.[2] مقصود از آن در اين مدخل، غير از
تلاوت و قرائت كتب آسمانى است كه آن در جايگاه خودش بحث شده است. در اين مدخل از
واژههاى «قرأ»،
«تلو» و «يلون»
استفاده شده است.
خواندن اهلكتاب
1. خواندن دستنوشتههاى خود براى مردم، به صورت كتاب آسمانى از جانب
گروهى از اهلكتاب، افترايى بر خداوند:
[1] . امام باقر عليه السلام درباره «واهجروهنّ فى المضاجع»
فرمودند: موقع خوابيدن، در خوابگاه، شوهر پشتش را به زن كند. (مجمعالبيان، ج 3-
4، ص 69؛ تفسير نورالثقلين، ج 1، ص 478، ح 231)
[3] . مراد از «كتاب» اوّل در آيه، آن است كه با دستان خودنوشته و
آن را به خدا نسبت مىدادند و «يلون بألسنتهم» يعنى آن را مىخواندند. (الميزان، ج
3، ص 266)