[1] . از اينكه حضرت يوسف عليه السلام در مقام دفع اتهام از خود
گفت كه او [زليخا] مرا با اصرار به سوى خود دعوت كرد، مىتوان استفاده كرد كه چنين
دفاعى از خود جايز است
[2] . در اين آيه از كشف عيوب خلق نهى شده است، زيرا هرگاه محبّت
به فعل تعلّق بگيرد معنايش اراده است. [بنابراين لايحبّ اللّه الجهر بالسّوء] يعنى
خداوند چنين كارى را اراده نكرده و مجاز ندانسته است. (مجمعالبيان، ج 3-/ 4، ص
202)