حقوق، جمع «حق» به معناى درست، درستى، سزاوار است.[1] اصل حق به معناى ثبوت همراه با
مطابقت با واقع است[2]
و در اصطلاح، قدرتى است كه از طرف قانون به شخصى داده شده است؛[3] قدرت يا امتيازى كه كسى يا جمعى
سزاوار برخوردارى از آن است، به ويژه قدرت يا امتيازى كه به موجب قانون يا عرف
مقرّر شده باشد. اساساً افراد جامعه بر اثر روابط و مناسبات خود يك رشته اختيارات
و امتيازات به دست مىآورند كه مجموعه آن را حقوق مىنامند و مشتمل بر اختيارات
مدنى، اجتماعى، سياسى و همه مزايا و سلطههايى است كه از قانون ناشى مىشود.[4] در اين مدخل معناى اصطلاحى آن مقصود
است و از واژه «حقّ» و آنچه رساننده معناى حق است
استفاده شده است.
اهمّ عناوين: حق اخوّت، حق امنيّت، حق ورود به مساجد، حقوق انسان،
حقوق مادر، حقوق مؤمنان و موجبات حقوق.
تساوى در حقوق
--) همين مدخل، حقوق انسان، تساوى حقوق انسان
حق آزادى
--) همين مدخل، حقوق انسان، مصاديق حقوق انسان، آزادى