وَ يَوْمَ يَحْشُرُهُمْ جَمِيعاً ....

سبأ (34) 40

نيز--) همين مدخل، حشر شياطين، حيوانات، جنيان، جنبندگان و پرندگان‌

حكمت خدا

115. حشر انسانها در قيامت، برخاسته از حكمت خداوند:

وَ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَحْشُرُهُمْ إِنَّهُ حَكِيمٌ‌ ....

حجر (15) 25

ربوبيّت خدا

116. ربوبيّت الهى، مقتضاى حشر انسانها در پيشگاه پروردگار:

وَ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَحْشُرُهُمْ‌ ....

حجر (15) 25

... وَ حَشَرْناهُمْ فَلَمْ نُغادِرْ مِنْهُمْ أَحَداً وَ عُرِضُوا عَلى‌ رَبِّكَ صَفًّا ....

كهف (18) 47 و 48

فَوَ رَبِّكَ لَنَحْشُرَنَّهُمْ وَ الشَّياطِينَ ثُمَّ لَنُحْضِرَنَّهُمْ حَوْلَ جَهَنَّمَ جِثِيًّا.

مريم (19) 68

علم خدا

117. حشر انسانها در قيامت، برخاسته از علم خداوند:

وَ لَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَقْدِمِينَ مِنْكُمْ وَ لَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَأْخِرِينَ‌ وَ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَحْشُرُهُمْ إِنَّهُ‌ ...

عَلِيمٌ.

حجر (15) 24 و 25

قدرت خدا

118. آسان بودن حشر انسانها از قبر در قيامت، براى خداوند:

يَوْمَ تَشَقَّقُ الْأَرْضُ عَنْهُمْ سِراعاً ذلِكَ حَشْرٌ عَلَيْنا يَسِيرٌ.

ق (50) 44

119. حشر و رستاخيز تمام انسانها در روز قيامت، برخاسته از قدرت لايزال الهى:

وَ لِكُلٍّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّيها فَاسْتَبِقُوا الْخَيْراتِ أَيْنَ ما تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعاً إِنَّ اللَّهَ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ.

بقره (2) 148

وَ مِنْ آياتِهِ خَلْقُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَثَّ فِيهِما مِنْ دابَّةٍ وَ هُوَ عَلى‌ جَمْعِهِمْ إِذا يَشاءُ قَدِيرٌ.

شورى (42) 29

مشيّت خدا

120. مشيّت خداوند، منشأ حشر همه انسانها و موجودات:

وَ مِنْ آياتِهِ خَلْقُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَثَّ فِيهِما مِنْ دابَّةٍ وَ هُوَ عَلى‌ جَمْعِهِمْ إِذا يَشاءُ قَدِيرٌ.

شورى (42) 29

نيز--) معاد

حصين بن ابى‌قيس‌

حصين‌ [حصن‌] بن ابى‌قيس، از انصار و از تيره اوس بود. در چگونگى اسلام وى و زمان آن بين مورّخان اختلاف است. [1] برخى مفسّران آيه 22 نساء (4) را درباره شمارى از مردم جاهليّت از جمله وى دانسته‌اند كه پس از مرگ پدرش با همسر او ازدواج كرد و با نزول آيه، آنان از اين‌گونه اعمال نهى شدند و ازدواج با همسر پدر، شيوه‌اى ناپسند و مورد خشم خدا دانسته شد. [2]

[1] . الاستيعاب، ج 4، ص 297؛ الاصابه، ج 7، ص 277

[2] . جامع‌البيان، ج 3، جزء 4، ص 660؛ مجمع‌البيان، ج 3-/ 4، ص 44؛ الجامع لاحكام القرآن، قرطبى، ج 5، ص 69