حارث بن عامر بن نوفل بن عبدمناف،[1] از سران شرك[2] و از كشتهشدگان آن نبرد بود.[3] بنا به نقلى، نزول آيه 33 انعام (6) درباره وى نازل شده كه در ملأ
عام، پيامبر صلى الله عليه و آله را تكذيب و در خلوت، آن حضرت را تصديق مىكرد.[4] آيه 30 انفال (8) درباره توطئه
رؤساى قريش، از جمله حارث در دارالندوه مبنى بر كشتن رسول خدا صلى الله عليه و آله
نازل شد.[5] همچنين آيه 36 انفال (8) درباره وى
و برخى ديگر از سران شرك نازل شد كه به نوبت، سپاه قريش را در جنگ بدر، اطعام
مىكردند.[6]
حارث بن عثمان
حارث بن عثمان بن نوفل بن عبدمناف از مشركان مكّه بود.[7] برخى مفسّران علّت نزول آيه 57 قصص
(28) را در پى بهانهجويى شمارى از مشركان مكّه از جمله حارث دانستهاند كه به
پيامبر صلى الله عليه و آله گفتند:
اگر به تو ايمان آوريم از سرزمين خود ربوده خواهيم شد. خداوند با
يادآورى امنيّت مكّه و فراوانى نعمتهاى آن، هرگونه بهانهجويى آنان را توهّمى بيش
ندانست.[8]
حارث بن عمرو
حارث [حرث،
وارث] بن عمرو بن حارثه محاربى[9] از تيره بنىمازن بود.[10] مىگويند: در پى پرسشهاى اين عرب باديهنشين از پيامبر صلى الله
عليه و آله درباره زمان برپايى قيامت، آيه 34 لقمان (31) نازل شد.[11]
حارث بن عوف
حارث بن عوف از سران تيره بنىمرّه، از قبيله غطفان[12] و از فرماندهان سپاه شرك در