[1] . «لوّاحة» از لوح و لوح به معناى تغيير ذات چيزى بهواسطه رنج
و مانند آن و «بشر» جمع بشرة به معناى پوست انسان است. (تفسير التحريروالتنوير، ج
29، جزء 30، ص 312)
[2] . برخى گفتهاند: «شُوى» جمع «شواة» و به معناى پوستسر است.
(لسانالعرب، ج 7، ص 247، «شوا»)
[3] . از اينكه به رغم كراهت، اين آب را جرعه جرعه مىنوشند معلوم
مىشود كه آنان دچار تشنگى شديدند
[4] . نوشيدن آب داغ و چركين نشانگر تشنگى شديد جهنّميان است
[5] . دوزخيان پس از خوردن زقّوم، دچار تشنگى شديدمىشوند و لذا پس
از آن «حميم»-/ آب شديداً داغ-/ را مىنوشند. (روحالمعانى، ج 13، جزء 23، ص 142)