27 دلدارى خدا به پيامبر (ص) با بيان تأثير نداشتن كفر كافران و وعده ذلّت دنيايى آنان:

يا أيّها الرسول لايحزنك الّذين يسرعون فى الكفر ... يحرّفون الكلم من بعد مواضعه ... أولئك الّذين لم يرد اللَّه أن يطهّر قلوبهم لهم فى الدّنيا خزى ....

مائده (5) 41

28 تسلّى خداوند به پيامبر (ص) با بيان انحصار عزّت‌ها به خدا و شنوايى و دانايى مطلق خداوند:

ولايحزنك قولهم إنّ العزّة للّه جميعا هو السّميع العليم.

يونس (10) 65

29 آرامش بخشى خداوند به پيامبر (ص) با تبيين بازگشت تكذيب حضرت به تكذيب آيات الهى:

قد نعلم‌إنَّه ليحزنك الّذى يقولون فإنّهم لايكذّبونك ولكنّ الظَّلمين بايت اللّه يجحدون.

انعام (6) 33

30 توصيه خدا به پيامبر (ص) براى حفظ آرامش خود و اندوهناك نشدن از دارائى كافران:

لاتمدّنّ عينيك إلى‌ ما متّعنا به أزوجا منهم و لايحزن عليهم و اخفض جناحك للمؤمنين. [1]

حجر (15) 88

31 توصيه خدا به پيامبر (ص) به نگران نبودن از كفر كافران به دليل بازگشت آن‌ها به سوى خدا:

و من كَفر فلايحزُنكَ كفرَهُ الينا مرجِعُهُم فنُنبِئهم بما عَمِلوا ...* نُمتّعهم قليلًا ثُمّ نضطرّهُم الى عذاب غَليظ.

لقمان (31) 23 و 24

32 سفارش خدا به پيامبر (ص) براى حفظ آرامش خود در مقابل توطئه كافران:

واصبر و ماصبرُك الاباللَّه ولاتَحزن عليهم و لاتكُ فى ضَيق مّمّا يمكرون.

نحل (16) 127

ولاتَحزن عليهم و لاتكُن فى ضَيق مّمّا يَمكرون.

نمل (27) 70

33 آرامش بخشى خداوند به پيامبر (ص) در مقابل سخنان نادرست كافران با يادآورى آگاهى خداوند به حالات آن‌ها:

فلايحزُنك قولُهُم انّا نعلمُ مايُسرّون و مايُعلنون.

يس (36) 76

34 تسلّى خداوند به پيامبر (ص) در برابر انكار منكران با يادآورى آگاهى خداوند به اندوه وى:

قد نعلم‌إنَّه ليحزنك الّذى يقولون فإنّهم لايكذّبونك ولكنّ الظَّلمين بايت اللّه يجحدون.

انعام (6) 33

آرامش‌بخشى به مريم (س)

35 آرامش دادن عيسى (ع) به مادر خود مريم (س) پس از تولّد:

و اذكر فى الكتب مريم إذ انتبذت من أهلها مكانا شرقيّا* فأجاءها المخاض إلى‌ جذع النخلة قالت يليتنى متّ قبل هذا و كنت نسيا منسيّا* فناديها من تحتها ألّا تحزنى قد جعل ربّك تحتك سريّا. [2]

مريم (19) 16 و 23 و 24

[1] به قرينه اين‌كه خداوند به پيامبر (ص) سفارش كرده است در برابر مؤمنان فروتن باشد، افرادى كه در اين آيه سفارش شده است تا پيامبر (ص) به اموال و امكاناتشان چشم ندوزد، كافرانند.

[2] مريم (س) از اين‌كه در ميان قومش، انسان رشيد صاحب فراستى را نمى‌يافت كه كيفيّت باردار شدنش را به سهولت بپذيرد، نگران بود و در پى اين نگرانى، نوزادش عيسى (ع) و بنا به قولى جبرييل (ع)، او را دلدارى داده، آرامش بخشيد. (مجمع‌البيان، ذيل آيه)