36 برهنه شدن آدم (ع) در پى وسوسه ابليس و تناول از درخت ممنوع:
فوسوس لهما الشيطان ليبدى لهما ما ورى عنهما من سوءتهما و قال ما
نهلكما ربّكما عن هذه الشجرة إلّاأن تكونا ملكين أوتكونا من الخلدين* فدلّلهما بغرور فلمّا ذاقا الشجرة بدت لهما سوءتهما ....
اعراف (7) 20 و 22
[1] منظور از كلمات در روايتى، سؤال به حقّ محمد (ص)، على (ع)
فاطمه (س)، حسن (ع) و حسين (ع)، و در حديثى ديگر به جملات ذيل تفسير شده است:
خدايا تو را منزّه مىدانم و به همراه آن تو را سپاس مىگويم. من كار بدى انجام
دادم و به خود ستم كردم؛ پس مرا بيامرز كه تو بهترين آمرزندهاى .... به تحقيق تو
بخشنده گناه و رحيم هستى. (نورالثقلين، ذيل آيه)
[2] «سويته» به معناى «اعتدلته»، يعنى آن را معتدل و متناسب ساختم
است.