منافقان در آخرت‌

402 ذلّت و گرفتار شدن به عذابى بزرگ، كيفر منافقان در آخرت:

... من الّذين قالوا ءامنّا بأفوههم و لم تؤمن قلوبهم ... لهم فى الدّنيا خزى و لهم فى الأخرة عذاب عظيم.

مائده (5) 41

403 تباه شدن عمل منافقان و خسارت آنان در آخرت:

وعد اللَّه المنفقين و المنفقت و الكفّار نار جهنّم ...* ... أولئك حبطت أعملهم فى الدّنيا و الأخرة و أولئك هم الخسرون.

توبه (9) 68 و 69

404 وعده خدا به عذاب رسواگر دردناك براى منافقان در آخرت:

يحلفون باللَّه ما قالوا و لقد قالوا كلمة الكفر ... يعذّبهم اللَّه عذابا أليما فى الدّنيا و الأخرة ....

توبه (9) 74

405 مجازات منافقانِ روى‌گردان از توبه با عذاب دردناك آخرت:

يحلفون باللَّه ما قالوا و لقد قالوا كلمة الكفر ... فإن يتوبوا يك خيرا لهم و إن يتولّوا يعذّبهم اللَّه عذابا أليما فى الدّنيا و الأخرة ....

توبه (9) 74

موسى (ع) و آخرت‌

406 موسى (ع)، خواهان حسنه آخرتى براى خود و پيروانش:

و اختار موسى‌ قومه سبعين رجلا لميقتنا ...* و اكتب لنا فى هذه الدّنيا حسنة و فى الأخرة ....

اعراف (7) 155 و 156

مؤمنان در آخرت‌

407 مؤمنان، برخوردار از رحمت خدا در آخرت:

و لولا فضل اللَّه عليكم و رحمته فى الدّنيا و الأخرة ....

نور (24) 14

408 بشارت و رستگارى بزرگ براى مؤمنان در آخرت:

الّذين ءامنوا ...* لهم البشرى‌ فى الحيوة الدّنيا و فى الأخرة ... ذلك هو الفوز العظيم.

يونس (10) 63 و 64

409 خدا، اعطا كننده ثبات قدم به مؤمنان در آخرت:

يثبّت اللَّه الّذين ءامنوا بالقول الثابت فى الحيوة الدّنيا و فى الأخرة ....

ابراهيم (14) 27

410 آخرت، زمان دريافت پاداش برتر براى مؤمنان:

و لأجر الأخرة خير للذين ءامنوا ....

يوسف (12) 57

411 يكتاپرستان پايدار بر توحيد بهره‌مند از حمايت و يارى فرشتگان در دنيا و آخرت:

إنّ الّذين قالوا ربّنا اللَّه ... تتنزّل عليهم الملئكة ألّا تخافوا و لا تحزنوا و أبشروا بالجنّة التى كنتم توعدون‌* نحن أولياؤكم فى الحيوة الدّنيا و فى الأخرة ....

فصلت (41) 30 و 31

412 مؤمنان بى‌عمل، از زيان‌كاران در آخرت:

... و من يكفر بالإيمن فقد حبط عمله و هو فى الأخرة من الخسرين. [1]

مائده (5) 5

[1] برداشت فوق بر اين اساس است كه مقصود از «يكفر بالايمان» عمل نكردن بر مبناى عقيده دينى باشد كه از آن، به كفر عملى هم تعبير مى‌شود. اين برداشت را روايتى منقول از امام صادق (ع) تأييد مى‌كند. (كافى، ج 2، ص 387، ح 12؛ نورالثقلين، ذيل آيه)