آن‌كه چشم برهم زنى نزد تو خواهم آورد، و سرانجام چنين كرد، و سليمان سپاس خدا گفت كه چنين دوستان و ياورانى دارد.

اين آيه هرچند در مورد خاصى وارد شده ولى اجمالًا رابطه علم و قدرت را به خوبى آشكار مى‌سازد و تشويق و ترغيبى است براى كسب علم بيشتر [1]

23- علم سرچشمه تزكيه است‌

«رَبَّنا وَابْعَثْ فيهِمُ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِكَ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَالْحِكْمَةَ وَ يُزَكيهِمْ انّكَ انْتَ الْعَزيزُ الْحَكيم؛ پروردگارا در ميان آنها (دودمان من) پيامبرى از خودشان مبعوث كن تا آيات تو را بر آنها بخواند، و آنها را كتاب و حكمت بياموزد، و تزكيه و تربيت كند، زيرا تو توانا و حكيمى» (بقره 129)

اين سخن را «ابراهيم» و «اسماعيل» بعد از انجام بناى خانه كعبه ضمن دعاهاى ديگرى به پيشگاه خدا عرضه داشتند، سخنى كه رابطه «علم و حكمت» و «تزكيه و تربيت» را آشكار مى‌سازد، در اين‌جا علم بر تزكيه مقدّم داشته شده.

ولى در دو آيه ديگر از قرآن مجيد به هنگام شرح برنامه پيغمبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله و سلم موضوع «تزكيه» بر «علم» مقدّم شده است، آن‌جا كه مى‌فرمايد:

«لَقَدْ منَّ اللَّه عَلَى الْمُؤْمِنينَ اذْبَعَثَ فيهِمْ رَسُولًا مِنْ انْفُسِهِمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِهِ و يُزَكيّهِمْ و يُعَلِمُهُمُ الْكِتابَ وَالْحِكْمَةَ وَانْ كانُوا مِنْ قَبْلُ لَفى ضَلالٍ مُبينٍ؛

خداوند بر مؤمنان منّت گذارد (و نعمت بزرگى بخشيد) هنگامى كه در ميان آنها پيامبرى از خودشان برانگيخت، تا آيات او را بر آنها بخواند، و آنها را تزكيه و تربيت كند، و كتاب و حكمت بياموزد، هرچند پيش از آن در گمراهى آشكار بودند» (آل‌عمران 164)

شبيه همين مضمون در آغاز سوره جمعه آيه 2 نيز آمده است.

[1]. امام صادق عليه السلام فرمود «العالم بزمانه لاتهجم عليه اللوابس؛ «آن‌كس كه به زمان خود آگاه باشد امور پيچيده به او حمله ور نمى‌شود» (كافى جلد 1، صفحه 27).