كدام را بپذيريم براى آنچه ما به دنبال آن هستيم تفاوتى ندارد كه هم فراگيرى علم واجب است و هم تعليم دادن به ديگران، و تأكيد بر اين دو واجب دليل روشنى بر امكان و لزوم مسأله معرفت و شناخت است. [1]

4- هدف آفرينش جهان علم و معرفت است‌

«اللَّهُ الَّذى خَلَقَ سَبْعَ سَمواتٍ وَ مِنَ اْلَارْضِ مِثْلَهُنَّ يَتَنَزَّلُ اْلَامْرُ بَيْنَهُنَّ لِتَعْلَمُوا انَّ اللَّهُ عَلى‌ كُلِّ شَى‌ءٍ قَديرٌ وَانَّ اللَّه قَدْ احاطَ بِكُلِّ شَى‌ءٍ عِلْماً؛ خداوند كسى است كه هفت آسمان را آفريد، و از زمين نيز همانند آن را، فرمان او پيوسته در ميان آنها نازل مى‌شود، اين براى آن است كه بدانيد خداوند بر هر چيز تواناست و علم او به همه چيز احاطه دارد» (طلاق 12)

در اين‌كه منظور از آسمان‌هاى هفتگانه و زمين‌هاى هفتگانه چيست؟ در «تفسير نمونه» بحث كافى داشته‌ايم‌ [2] ولى به هر حال آيه به وضوح اين حقيقت را مى‌رساند كه يكى از اهداف آفرينش جهان آگاه ساختن انسان‌ها از علم و قدرت خداوند و معرفت ذات و صفات اوست، و اين با صراحت امكان معرفت را در سطح وسيع بازگو مى‌كند. [3]

5- هدف بعثت انبيا تعليم و تربيت است‌

[1]. امام صادق مى‌فرمايد: «لَوَدِدْتُ انَ اصْحابى ضُرِبَتْ رُؤُسُهم باسياط حَتى‌ يَتَفَقَهُوا؛ من دوست مى‌دارم يارانم را با تازيانه به دنبال علم و دانش بفرستم» (كافى، جلد 1، صفحه 8)

[2]. درباره آسمان‌هاى هفتگانه به جلد 1 (ذيل آيه 29، سوره بقره، صفحه 165 (چاپ جديد) و در مورد زمين‌هاى هفتگانه به جلد 24، صفحه 261، ذيل آيه 12 سوره طلاق مراجعه فرماييد.

[3]. در حديثى مى‌خوانيم كه امام حسين بن على عليه السلام به يارانش فرمود: «ايُّها الناسُ انَّ اللَّه جَلٌ ذكرُه ما خلق الْعِبادَ الّا لِيَعْرِفُوهُ، فَاذِا عَرَفُوهُ عَبَدوُهُ، فاذا عَبَدُوُه اسْتَغْنَوْا بِعبادَتِهِ عَنْ عِبادَةِ ماسِواهُ؛ اى مردم! خداوند متعال بندگان را نيافريد مگر براى اين‌كه او را بشناسند، هنگامى كه او را شناختند او را عبادت مى‌كنند، و هنگامى كه عبادتش كردند از بندگى غير او بى نياز مى‌شوند» (بحار الانوار، جلد 5، صفحه 312).