ذلِكَ لَايَةً لِمَنْ خافَ عَذابَ اْلآخِرَةِ» (هود/ 102 و 103).

2- «افَلَمْ يَرَوا الى‌ مابَيْنَ ايْدِيْهِمْ وَما خَلْفَهُمْ مِّنَ السَّماءِ وَاْلأَرْضِ انْ نَّشَأْ نَخْسِفْ بِهِمُ اْلأَرْضَ أَوْنُسْقِطْ عَلَيْهِمْ كِسَفاً مِّنَ السَّماءِ انَّ فِى ذلِكَ لَآيَةً لِكُلِّ عَبْدٍ مُنِيْبٍ» (سبأ/ 9).

3- «وَتَرَكْنا فِيْها آيَةً لِلَّدِيْنَ يَخافُوْنَ الْعَذابَ اْلأَلِيْمَ» (ذاريات/ 37).

ترجمه:

1- و اين چنين است مجازات پروردگار تو هنگامى كه (مردم) شهرها و آبادى‌هاى ظالم را مجازات مى‌كند، آرى مجازات او دردناك و شديد است- در اين نشانه‌اى است براى كسى كه از عذاب آخرت مى‌ترسد.

2- آيا به آنچه پيش رو و پشت سر آنان از آسمان و زمين است نگاه نكردند (تا به قدرت خدا بر همه چيز واقف شوند) اگر ما بخواهيم آنها را (با يك زلزله) در زمين فرو مى‌بريم يا قطعات سنگ‌هايى از آسمان را بر آنها فرو مى‌ريزيم، در اين نشانه روشنى (بر قدرت خداست) براى هر بنده توبه كار.

3- و در آن (شهرهاى بلاديده قوم لوط) نشانه‌اى روشن براى كسانى كه از عذاب دردناك مى‌ترسند بجاى گذارديم.

تفسير و جمع‌بندى‌

* شناخت و احساس مسؤوليت‌

در نخستين آيه، بعد از اشاره به سرگذشت گروهى از اقوام پيشين كه بر اثر طغيان و ظلم و فساد، گرفتار عذاب‌هاى گوناگون الهى شدند (از جمله قوم لوط، و قوم شعيب و فرعونيان) مى‌فرمايد: «اين گونه است مجازات پروردگارت، هنگامى كه شهرها و آبادى‌هاى ستمگران را مجازات مى‌كند، يكى را با زلزله ويرانگر، ديگرى را با صاعقه آسمانى، و ديگرى را با امواج خروشان نيل.

و در پايان مى‌گويد: آرى مجازات او دردناك و شديد است‌ (انَّ اخَذَهُ الِيْمٌ شَدِيْدٌ).