در حديث ديگرى از اميرمؤمنان على عليه السلام مى‌خوانيم‌ «الدُّنيا تَقُرُّ وَ تَضُرُّ و تَمُرُّ؛ دنيا مى‌فريبد، زيان مى‌رساند و مى‌گذرد». [1]

در حديث ديگرى مى‌خوانيم كه اميرمؤمنان على عليه السلام نامه‌اى به يكى از يارانش نوشت و او را نصيحت فرمود از جمله نصايح امام عليه السلام اين بود:

«فَارْفُضِ الدُّنْيا فَانَّ حُبَّ الدُّنْيا يُعْمِى، وَ يُصِّمٌ وَيُبْكِمٌ وَ يُذِلُّ الرِّقابٌ فَتَدارَكْ مابِقَىَ مِنْ عُمُرِكَ وَلا تَقُلْ غَداً أَوْ بَعْدَ غَدٍ، فَانَّما هَلَكَ مَنْ كانَ قَبْلَكَ بِاقامَتِهِمْ عَلى‌ الأَمانِىِّ وَالتَّسْوِيْفِ؛

دنيا را رها كن كه حب دنيا، چشم را كور، و گوش را كر، و زبان را لال، و گردن‌ها را به زير مى‌آورد، در باقى مانده عمرت، گذشته را جبران كن، و نگو فردا و پس فردا، زيرا كسانى كه پيش از شما بودند به خاطر تكيه بر آرزوها و امروز و فردا كردن هلاك شدند». [2]

3- حجاب كبر و غرور مستى قدرت!

1- «الَّذِيْنَ يُجادِلُونَ فِى آياتِ اللَّهِ بِغَيْرِ سُلْطانٍ آتاهُمْ كَبُرَ مَقَتاً عِنْدَ اللَّهِ وَ عِنْدَ الَّذِيْنَ آمَنُوا كَذلِكَ يَطْبَعُ اللَّهُ عَلى‌ كُلِّ قَلْبِ مُتَكَبِّرٍ جَبّارٍ» (غافر/ 35)

2- «وَلَوْ جَعَلْناهُ قُرْآناً أَعْجَمِيَّاً لَقَالُوا لَوْلا فُصِّلَتْ آياتُه أَعْجَمِىٌّ وَ عَرَبِىٌّ قَلْ هُوَ لِلَّذِيْنَ آمَنُوا هُدَىً وَ شَفاءٌ وَالَّذِيْنَ لا يُؤْمِنُونَ فِى آذانِهِمْ وَقْرٌ وَ هُوَ عَلَيْهِمْ عَمىً اولئِكَ يُنادَوْنَ مِنْ مَكانِ بَعِيْدٍ». (فصلت/ 44)

ترجمه‌

1- آنها كه در آيات الهى به مجادله بر مى‌خيزند بى‌آن‌كه دليلى براى آنها آمده‌

[1]. نهج‌البلاغه.

[2]. بحارالانوار، جلد 70، صفحه 75، اصول كافى، جلد 2، باب ذم الدنيا و الزهد فيها حديث 23.