1913.بستان الواعظين : حسين عليه السلام ، به هنگام شهادتش ، آبى طلبيد ؛ امّا از او باز داشتند و تشنه به شهادت رسيد و بر خدا وارد شد تا از شراب بهشتى ، سيرابش كند .

1914.الملهوف : نبرد را متوجّه او كردند و او بر آنان ، و آنان بر او حمله مى بردند و او با وجود آن ، آبى براى نوشيدن مى جوييد و نمى يافت .

1915.الفتوح : دشمنان ، بر او حمله بُردند و پيوسته ، او بر آنان و آنان بر او حمله مى بردند و او در اين ميان ، آبى مى جُست تا از آن بنوشد و هر بار كه به تنهايى به سوى فرات ، يورش مى بُرد ، به او حمله مى كردند تا او را از آب ، باز بدارند .

9 / 9

بارانِ تير

1916.الإرشاد : هنگامى كه شمر بن ذى الجوشن ، شجاعت حسين عليه السلام را ديد ، سواران را فرا خواند و در پشتِ پيادگان قرار گرفتند و به تيراندازان ، فرمانِ تير داد . آنان ، او را تيرباران كردند و از فراوانىِ تيرها ، مانند خارپشت شده بود . امام عليه السلام ، عقب كشيد و آنان در برابرش موضع گرفتند .

1917.مثير الأحزان : هنگامى كه حسين عليه السلام از شدّت جراحات ، زمينگير شد و ديگر توانِ حركت نداشت ، شمر ، فرمان داد كه او را تيرباران كنند .

1918.الفتوح : تيرها از هر سو به طرف حسين عليه السلام مى آمدند و به گلو و سينه او مى خوردند و او مى فرمود : «اى امّت بدكار ! چه بد جانشينانى براى محمّد ، در ميان امّت و خاندانش بوديد . هان ! شما پس از من ، ديگر از كُشتن هيچ بنده اى از بندگان خدا ، هراس نخواهيد داشت ؛ بلكه چون مرا كُشتيد ، كُشتن هر كس ديگرى بر شما ، گران نخواهد بود و ـ به خدا سوگند ـ اميد مى برم كه خدا ، مرا با خوارى شما ، گرامى بدارد و انتقام مرا از شما ، به گونه اى كه نمى دانيد ، بگيرد» .