1 / 15

عُقْبة بن عمرو سَهمى [1]

2898.الأمالى، مفيد ـ به نقل از ابراهيم بن داحه ـ: نخستين سروده اى كه در رثاى امام حسين عليه السلام گفته شد، شعر عُقبة بن عمرو سهمى، از بنى سهم بن عوف بن غالب است : {0 آن گاه كه چشم آدمى ، در زندگى روشن شود و شما در دنيا ، هراسانيد ، نورِ آن به تاريكى خواهد گراييد. 0} {0 در كربلا ، به ديدار مرقد حسين عليه السلام رفتم و از ديدگانم ، اشك هاى فراوانى براى او سرازير شد. 0} {0 همچنان به خاطر مصيبتش ، او را مى ستودم و مى گريستم و اشك و ناله ، چشمانم را يارى مى كرد. 0} {0 پس از حسين عليه السلام ، بر كسانى گريستم كه مرقدهايشان ، گِرداگردِ او را فرا گرفته است. 0} {0 سلام بر صاحبان قبرهاى كربلا ـ و اندك است درود من كه به زيارتش مى رود ـ ؛ 0} {0 سلامى در هنگام غروب و در چاشت كه نسيم در هوا ، آن را دَمادَم مى رساند. 0} {0 زائرانِ تازه رسيده قبر او همچنان در معرض وزش مُشك و عبيرِ آن بارگاه اند . 0}