مطامع زودگذر زندگى شد در اين صورت، نه تنها علم براى او وسيله سعادت نخواهد بود، بلكه از علم به عنوان حربه برنده در هموار ساختن راه اشباع نادرست غرايز و توسعه گناه و اشاعه فساد، استفاده خواهد شد.

قرآن و مسأله آزادى انسان

مسأله جبر و اختيار از جمله مسائل ديرينه اى است كه در فلسفه يونان باستان مطرح بوده و در فلسفه اسلامى و علم كلام، درباره آن به طور مشروح بحث شده است و گروهى در حلّ آن، رساله هاى جداگانه اى نوشته اند[1] و هم اكنون در فلسفه شرق و غرب، موقعيت خود را كاملاً حفظ نموده و هر كدام از دريچه اى به آن مى نگرند.

فلاسفه غرب، مسأله جبر و اختيار را از اين نظر مورد مطالعه قرار مى دهند كه آيا انسان در اراده و خواست خودمختار و آزاد است، يا اين كه روى قانون جبر عليت و معلوليت، اراده هر فردى محصول قهرى «محيط زندگى» و «صفات و روحياتى» كه از طريق وراثت به وى رسيده، و نحوه «تربيت و پرورش» اوست و اين عوامل خواه ناخواه، اراده را در انسان به وجود مى آورند. ولى فلاسفه اسلامى اين مسأله را از جهت ارتباط با مشيت و خواست خدا كه همه هستى پرتوى از اراده و خواست اوست نيز مورد بررسى قرار داده اند و در كتاب هاى فلسفى ما، اين دو بحث از هم جداست و هركدام مستقلاً مورد بحث قرار گرفته است.

مـا افعـال انسـان را از نظر ارتبـاط با مشيـت خدا، آن هـم فقـط از نـظر

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3