آلِ داوود، یا آل داود (در رسم‌الخط قرآن)، عنوانی رای خانان داوودبن‌اشعیا (1008 یا 1033-987ق م)، پیامبر بنب‌اسرائیل. این عنوان یک‌بار در قرآن مجید آمده است.‌ ای آل داوود، سپاسگزاری کنید (سبأ/34/13). واژة آل (ه م) به معنی شخص، خاندان، فرزندان (جوهری؛ ازهری)، پیروان و نزدیکان است. داوود از فرزندان یهود پسر یعقوب و از پیامبران بنب‌اسرائیل است که در هزارة یکم قبل از میلاد مسیح می‌زیسته و سِفر مزامیر در کتاب تورات از اوست. آل داوود را مفسران و دانشمندان اسلامی به چند مفهوم گرفته‌اند: 1. شخص داوود و سلیمان و فرزندان آنان (آلوسی، 22/120). 2. سلیمان و خاندان و فرزندان داوود (صاوی، 3/295؛ حقی برسوی، 4/276؛ آلوسی، 22/120؛ طباطبائی، 16/363). 3. افرادی از خاندان و امت داوود که سپاسگزار خدا باشند (حقی برسوی، 7/276). 4. فرزندان و همسران داوود (ابن‌کثیر، 5/535). 5. 19 تن فرزند داوود که مصداق آل داوود هستند (ابن‌اثیر، 1/227). 6. 80 مرد و 70 زن که همواره در حال عبادت بودند و محراب عبادت از آنها خالی نبود (مجلسی، 14/71).

مآخذ: آلوسی، محمود، روح‌المعانی، بیروت، داراحیاءالتراث‌العربی؛ ابن‌اثیر، عزالدین، الکامل، بیروت، دارصادر، 1399ق؛ ابن‌بابویه، محمدبن‌علی، خصال، تهران، جاویدان، ص 309؛ ابن‌کثیر، اسماعیل‌بن‌عمر، تفسیر، بیروت، دارالمعرفه، 1400ق؛ ازهری محمدبن‌احمد، تهذیب‌اللغه؛ جوهری، اسماعیل حماد، صحاح‌اللغه؛ حقی برسوی، اسماعیل، روح‌البیان، بیروت، داراحیاءالتراث‌العربی؛ صاوی، احمد، حاشیه تفسیر‌الجلالین، بیروت، داراحیا،التراث‌العربی؛ طباطبایی، محمدحسین، المیزان، بیروت، مؤسسه‌الاعلمی، 1393ق؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، مؤسسه‌الوفاء، 1403ق.
علی رفیعی

 

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3