از همين رو قرآن مجيد ايمان را به قلب نسبت مى‌دهد:...وَ لَمّٰا يَدْخُلِ الْإِيمٰانُ فِي قُلُوبِكُمْ ...حجرات14/.و يا جهل و لجاجت و عدم تسليم در مقابل حق را به عنوان نابينايى قلب تعبير مى‌كند:...وَ لٰكِنْ تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتِي فِي الصُّدُورِ.حج46/.

ناگفته نماند كه اين گونه تعبيرات مخصوص قرآن نيست،در ادبيات زبانهاى گوناگون در زمانهاى گذشته و امروز نيز جلوه‌هاى مختلف اين مسئله ديده مى‌شود،غالبا به كسى كه علاقه داريم مى‌گوييم در قلب ما جاى دارى و يا قلب ما متوجه تو است و يا قلب ما در گرو عشق تو است و هميشه سمبل عشق را ترسيمى از قلب انسان قرار مى‌دهند.همۀ اينها به خاطر آن است كه انسان همواره اين احساس را داشته است كه به هنگام عشق و علاقه و يا كينه و حسد و مانند اينها تأثير و تأثر خاصى در قلب خود احساس مى‌كند،يعنى نخستين جرقه اين مسائل روانى به هنگام انتقال به جسم در قلب آشكار مى‌شود.

البته علاوه بر همۀ اينها،سابقا اشاره كرديم كه يكى از معانى قلب در لغت،عقل و روح آدمى است و معنى آن منحصر به اين عضو مخصوص كه در درون سينه است نمى‌باشد و اين خود تفسير ديگرى براى آيات قلب مى‌تواند باشد.(ج 320/8-321.)

قلب سليم:(شعراء89/.)[*]

در لابلاى سخنان ابراهيم(ع)در آيات مورد بحث مى‌خوانيم كه در توصيف قيامت

[*]يَوْمَ لاٰ يَنْفَعُ مٰالٌ وَ لاٰ بَنُونَإِلاّٰ مَنْ أَتَى اللّٰهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ .«در آن روزى كه مال و فرزندان سودىنمى‌بخشد،مگر كسى كه با قلب سليم به پيشگاه خدا آيد»شعراء88/-89.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3