در اصل از مادّۀ«قرب»(بر وزن جفت)به معنى«نزديك شدن»است.
اين واژه،به اعتبار يكى از چند چيز مورد استفاده قرار مىگيرد:
1-به حسب و خويشى،مانندوَ بِذِي الْقُرْبىٰ ...«و
از جمله كسانى كه بايد در حق آنان نيكى و احسان كرد:صاحب قرابت و نزديكى است»يعنى
خويش.(نساء36/.) 2-به حسب منزلت و رتبت،مانندوَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ .«عيسى(ع)در
دنيا آبرومند و در آخرت نزد خداى تعالى رتبه و منزلتى عظيم دارد»(آل عمران45/).
3-كنايه از جماع و مباشرت،مانندوَ لاٰ تَقْرَبُوهُنَّ
حَتّٰى يَطْهُرْنَ ...«زمانى كه زنان در حال حيض
هستند با آنان نزديكى نكنيد تا پاك شوند»(بقره222/).
4-به حسب زمان،ماننداِقْتَرَبَ لِلنّٰاسِ حِسٰابُهُمْ ...«روز
حساب براى مردمان نزديك شد»(انبياء2/).
5-به حسب مكان،مانند...وَ لاٰ تَقْرَبٰا هٰذِهِ الشَّجَرَةَ .«و
به اين درخت نزديك نشويد»(بقره35/).و مانند آيۀ مورد بحث كه مىگويد:وَ لاٰ تَقْرَبُوا مٰالَ
الْيَتِيمِ إِلاّٰ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتّٰى يَبْلُغَ أَشُدَّهُ
...«و به مال يتيم جز به نحو احسن(و براى اصلاح)نزديك نشويد تا به حدّ
رشد برسد...»(انعام152/).
در آيۀ اخير الذكر،تعبير به لاٰ تَقْرَبُوا(نزديك
نشويد)شده است.اين موضوع در مورد بعضى از گناهان ديگر-چنان كه در بالا اشاره شد-در
قرآن تكرار شده است،به نظر مىرسد كه اين تعبير در مورد گناهانى است كه« وسوسهانگيز»است
مانند زنا و فحشا و اموال بىدفاع يتيمان و امثال اينها،لذا به مردم اخطار مىكند
كه به آنها نزديك نشوند تا تحت تأثير وسوسههاى شديدشان قرار نگيرند[**].(ج 30/6 و 34.)