ورقه گفت:«بشارت بر تو،باز هم بشارت بر تو،من گواهى مى‌دهم تو همان هستى كه عيسى بن مريم بشارت داده است و تو شريعتى همچون موسى دارى،تو پيامبر مرسلى و بزودى بعد از اين روز مأمور به جهاد مى‌شوى و اگر من آن روز را درك كنم در كنار تو جهاد خواهم كرد».

هنگامى كه ورقه از دنيا رفت رسول خدا(ص)فرمود:«من اين روحانى را در بهشت (بهشت برزخى)ديدم در حالى كه لباس حرير بر تن داشت،زيرا او به من ايمان آورد و مرا تصديق كرد[1]».

البته در بعضى از كلمات مفسران،يا كتب تاريخ،مطالب ناموزونى دربارۀ اين فصل از زندگى پيامبر اكرم(ص)به چشم مى‌خورد كه مسلما از احاديث مجعول و اسرائيليات است،مثل اين كه پيغمبر بعد از ماجراى نخستين نزول وحى بسيار ناراحت شد و از اين ترسيد كه القائات شيطانى باشد!يا چند بار تصميم گرفت خود را از كوه به زير پرتاب كند! و امثال اين لاطائلات كه نه با مقام شامخ نبوت سازگار است،نه با آنچه در تاريخ از عقل و درايت فوق‌العادۀ پيامبر(ص)و مديريت و شكيبايى و تسلّط بر نفس و اعتماد او ثبت شده است.

به نظر مى‌رسد اين گونه روايات ضعيف و ركيك ساخته و پرداخته دشمنان اسلام است و خواسته‌اند هم اسلام را زير سؤال برند و هم شخص پيامبر(ص)را...(ج 153/27 تا 155.)

قُرِئ:(اعراف204/.)[*]

از مادّۀ«قراءة»به معنى«خواندن»و جمع كردن حروف و ادا كردن آنهاست و دربارۀ ريشه و معانى اين واژه به طور مفصل پيش از اين سخن گفتيم.

[1]تفسير مجمع البيان،ج 514/10.

[*]وَ إِذٰا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَ أَنْصِتُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ .اعراف204/.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3