در اين هنگام پرندگانى از سوى دريا فرارسيدند ،همانند پرستوها و هريك از آنها سه عدد سنگريزه با خود همراه داشت،يكى به منقار و دوتا در پنجه‌ها،تقريبا به‌اندازۀ نخود، اين سنگريزه‌ها را بر سر لشكريان ابرهه فروريختند و به هركدام از آنها اصابت مى‌كرد هلاك مى‌شد و بعضى گفته‌اند:سنگريزه‌ها به هر جاى بدن آنها مى‌افتاد سوراخ مى‌كرد و از طرف مقابل خارج مى‌شد.در اين هنگام وحشت عجيبى بر تمام لشكر ابرهه سايه افكند،آنها كه زنده مانده بودند پا به فرار گذاشتند و راه يمن را سؤال مى‌كردند كه بازگردند،ولى پيوسته در وسط جاده مانند برگ خزان به زمين مى‌ريختند.

خود ابرهه نيز مورد اصابت سنگى واقع شد و مجروح گشت و او را به صنعا(پايتخت يمن)بازگرداندند و در آنجا چشم از دنيا پوشيد.

بعضى گفته‌اند اولين‌بار كه بيمارى حصبه و آبله در سرزمين عرب ديده شد آن سال بود.

تعداد فيلهايى را كه ابرهه با خود آورده بود بعضى همان فيل«محمود»و بعضى هشت فيل و بعضى ده و بعضى دوازده نوشته‌اند.

و در همين سال مطابق مشهور پيغمبر اكرم(ص)تولد يافت و جهان به نور وجودش روشن شد و لذا جمعيتى معتقدند كه ميان اين دو رابطه‌اى وجود داشته.

به هر حال اهميّت اين حادثۀ بزرگ به قدرى بود كه آن سال را«عام الفيل»(سال فيل) ناميدند و مبدأ تاريخ عرب شناخته شد[1].(ج 330/27 تا 335.)

[1]سيرۀ ابن هشام،ج 38/1 تا 62؛بلوغ الارب،ج 250/1 تا 263؛بحار الانوار،ج 130/15به بعد و مجمع البيان،ج 542/10.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3