صيغۀ مبالغه به معنى«بسيار كاركننده»و از اسماء حسنى است.اين
واژه فقط دو بار در قرآن مجيد آمده است.آيۀ مورد بحث به اوصاف خداوند بزرگ
پرداخته،مىگويد:
«او صاحب عرش مجيد است و هر كارى را اراده كند انجام مىدهد»فَعّٰالٌ لِمٰا
يُرِيدُبروج16/.
اين آيه بيانگر اين واقعيت است كه حكومت جهان هستى از آن اوست و
هرچه اراده كند انجام مىگيرد.بنابراين در حقيقت جملۀ«فَعّٰالٌ لِمٰا
يُرِيدُ»از لوازم اين حاكميت مطلقه است و در مجموع قدرت او را بر مسئله
معاد و زنده كردن مردگان بعد از مرگ و كيفر و مجازات جباران و شكنجهگران نشان مىدهد.
كلمۀ«مفعول»نيز از مادّۀ«فعل»گرفته شده و به
معنى«انجام شده و بهجاآورده شده» است.چنان كه در آيۀ 47 سورۀ نساء مىخوانيم:...وَ كٰانَ أَمْرُ
اللّٰهِ مَفْعُولاً.«...و فرمان خدا در هر حال
انجام شدنى است».و يا در آيۀ 5 سورۀ اسراء آمده است:...وَ كٰانَ وَعْداً
مَفْعُولاً.«...و اين وعدهاى است قطعى و انجام شدنى».(ج 26/12،ج 347/26-
348.)