نخست«دوران كودكى»است كه زندگى در هاله‌اى از غفلت و بى‌خبرى و لعب و بازى فرومى‌رود .سپس مرحلۀ«نوجوانى»فرامى‌رسد و سرگرمى جاى بازى را مى‌گيرد و در اين مرحله انسان به دنبال مسائلى است كه او را به خود سرگرم سازد و از مسائل جدّى دور دارد.

مرحلۀ سوم مرحلۀ«جوانى»و شور و عشق و تجمل‌پرستى است.از اين مرحله كه بگذرد مرحلۀ چهارم فرامى‌رسد و احساسات«كسب مقام و فخر»در انسان زنده مى‌شود،و سرانجام به مرحلۀ پنجم مى‌رسد و در اين مرحله به فكر افزايش مال و نفرات و جمع ثروت مى‌افتد.

مراحل نخستين تقريبا برحسب سنين عمر مشخص است،ولى مراحل بعد در افراد كاملا متفاوت مى‌باشد و بعضى از آنها،مانند مرحلۀ تكاثر اموال،تا پايان عمر ادامه دارد، هرچند بعضى معتقدند كه هر دوره‌اى از اين دوره‌هاى پنجگانه هشت سال از عمر انسان را مى‌گيرد و مجموعا به چهل سال بالغ مى‌گردد و هنگامى كه به اين سن رسيد شخصيت انسان تثبيت مى‌شود.

اين امر نيز كاملا ممكن است كه بعضى از انسانها شخصيّتشان در همان مرحلۀ اول و دوم متوقف شود و تا پيرى در فكر بازى و سرگرمى و معركه گيرى باشند،و يا در دوران تجمل‌پرستى متوقف شود و ذكر و فكرشان تا دم مرگ فراهم كردن خانه و مركب و لباس زينتى باشد،اينها كودكانى هستند در سن كهولت و پيرانى هستند با روحيۀ كودك! (ج 351/23-352.)

فَخّار:(الرّحمن14/.).)[*]

.

از مادّۀ«فخر»گرفته شده و به معنى كسى است كه بسيار فخر مى‌كند و از آنجا كه اين گونه اشخاص آدمهايى تو خالى و پرسروصدا هستند اين كلمه به كوزه و هرگونه «سفال»به خاطر سر و صداى زيادى كه دارد اطلاق شده است[1].

آيۀ مورد بحث به گوشه‌اى از قدرت عظيم خداوند در آفرينش انسان اشاره مى‌كند و

[*]خَلَقَ الْإِنْسٰانَ مِنْ صَلْصٰالٍ كَالْفَخّٰارِ.الرحمن14/.

[1] مفردات راغب.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3