نام کتاب : شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه نویسنده : شریعتمداری، جعفر جلد : 3 صفحه : 381
از
جمله گاه در مقام«مشورت»،مثلا براى انتخاب همسر،يا شريك در كسب و كار و جز
اينها،كسى از انسان سؤالى مىكند،و چون امانت در مشورت يك قانون مسلم اسلامى است
ايجاب مىكند اگر عيوبى از طرف سراغ دارد بگويد،مبادا مسلمانى در دام بيفتد،و چنين
غيبتى كه با چنين نيّت انجام مىگيرد حرام نيست.
همچنين است در موارد ديگر،كه اهداف مهمى مانند هدف مشورت در كار باشد،يا
براى احقاق حق و تظلم صورت گيرد...
البته كسى كه آشكارا گناه مىكند و به اصطلاح«متجاهر به فسق»است از
موضوع غيبت خارج است و اگر گناه او را پشت سر او بازگو كنند ايرادى ندارد،ولى بايد
توجه داشت اين حكم مخصوص گناهى است كه نسبت به آن متجاهر است.
اين نكته نيز قابل توجه است كه نه تنها غيبت كردن حرام است،گوش به
غيبت دادن و نيز در مجلس غيبت حضور يافتن،جزء محرمات است،بلكه طبق پارهاى از
روايات بر مسلمانان واجب است كه رد غيبت كنند،يعنى در برابر غيبت به دفاع برخيزند
و از برادر مسلمانى كه حيثيّتش به خطر افتاده دفاع كنند[*]و چه
زيباست جامعهاى كه اين اصول اخلاقى در آن دقيقا اجرا شود.(ج 184/4،ج 184/22-185 و
192 تا 195.)
جاى ترديد نيست كه آگاهى بر اسرار نهان و اسرار گذشته و آينده
مخصوص خداوند است،آيات مختلف قرآن نيز بر اين حقيقت گواهى مىدهد،او در اين صفت
تنهاست و
[*]حديثى
از امام صادق(ع)مىخوانيم كه مىفرمايد:«كسى كه به منظور عيبجويى و
آبروريزىمؤمنى سخنى نقل كند تا او را از نظر مردم بيندازد،خداوند او را از
ولايت خودش بيرون مىكند و بهسوىولايت شيطان مىفرستد و اما شيطان هم او را
نمىپذيرد!»«وسائل الشيعه،جلد 8 باب 157،حديث 2،صفحه 608.»