اين دو تعبير به طور ضمنى بيان بسيار ظريف و دقيقى است در مورد شرابهاى دنيا و مواد الكلى كه به صورت تدريجى و مخفيانه در وجود انسان نفوذ مى‌كند و فساد و تباهى مى‌آفريند،نه تنها عقل و سلسله اعصاب را به ويرانى مى‌كشد،كه در تمام دستگاههاى بدن انسان از قلب گرفته تا عروق و از معده تا كليه‌ها و كبد،تأثير مخرب غير قابل انكارى دارد،گويى انسان را ترور مى‌كند و نابود مى‌سازد،ولى شراب طهور الهى در قيامت از همۀ اين صفات خالى است.(ج 54/19-55.)

غ و ى

غَوىٰ:(طه121/.)[*]

از مادّۀ«غى»گرفته شده كه به معنى كارى جاهلانه است و يا به گفتۀ راغب در مفردات،به معنى جهلى است كه از اعتقاد فاسد و نادرست سرچشمه مى‌گيرد و چون در آيۀ مورد بحث،آدم(ع)به خاطر گمانى كه از گفتۀ شيطان براى او پيدا شده بود ناآگاهانه از شجرۀ ممنوع خورد از آن تعبير به«غوى»شده است.

بعضى از مفسران«غوى»را به معنى جهل و نادانى ناشى از غفلت و بعضى به معنى محروميت و بعضى به معنى فساد در زندگى گرفته‌اند.

در آيۀ 2 سورۀ نجم مى‌خوانيم:مٰا ضَلَّ صٰاحِبُكُمْ وَ مٰا غَوىٰ .«هرگز دوست شما (محمّد)منحرف نشده و مقصد را گم نكرده است».

[*]...وَ عَصىٰ آدَمُ رَبَّهُ فَغَوىٰ .«...(بالاخره)آدم نافرمانى پروردگارش را كرد و از پاداش او محرومشد»طه121/.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3