به معنى«بىخبران»است.اين آيه به مجازات شديد تهمت زنندگان به
نواميس مردم مىپردازد و دربارۀ متهم ساختن زنان پاكدامن با ايمان قاطعانه
مىگويد:«كسانى كه زنان پاكدامن و بىخبر(از هرگونه آلودگى)و مؤمن را متهم مىسازند
در دنيا و آخرت از رحمت الهى دورند...» با توجه به آيۀ مورد بحث،در واقع سه
صفت براى اين زنان ذكر شده كه هركدام دليلى است بر اهميّت ظلمى كه بر آنها از طريق
تهمت وارد مىشود:محصنات(زنان پاكدامن).
غافلات(دور از هرگونه آلودگى)و مؤمنات(زنان با ايمان)و به اين
ترتيب نشان مىدهد كه تا چه حدّ نسبت ناروا دادن به اين افراد،ظالمانه و
ناجوانمردانه و در خور عذاب عظيم است[1].
ضمنا تعبير به«غافلات»تعبير جالبى است كه نهايت پاكى آنها را از
هرگونه انحراف و بىعفتى مشخص مىكند،يعنى آنها نسبت به آلودگيهاى جنسى آنقدر بىاعتنا
هستند كه گويى اصلا از آن خبر ندارند،زيرا موضع انسان در برابر گناه گاه به صورتى
در مىآيد كه اصلا تصور گناه از فكر و مغز او بيرون مىرود گويى اصلا چنين عملى در
خارج وجود ندارد و اين مرحلۀ عالى تقواست.
اين احتمال نيز وجود دارد كه منظور از«غافلات»زنانى است كه از
نسبتهاى ناروايى كه به آنها داده شده بىاطلاعند و به همين دليل از خود دفاع نمىكنند
و در نتيجه آيۀ مورد بحث،مطلب تازهاى در مورد اين گونه اتهامات مطرح مىكند،چرا
كه در آيات گذشته سخن از تهمتزنندگانى بود كه شناخته مىشدند و مورد مجازات قرار
مىگرفتند،اما در اين جا سخن از شايعهسازانى است كه خود را از مجازات و حدّ شرعى
پنهان داشتهاند، قرآن مىگويد:اينها تصوّر نكنند كه با اين عمل مىتوانند خود را
براى هميشه از كيفر الهى