اشاره به داستان زنى است از قريش به نام«رائطه»در زمان جاهليت كه از صبح تا نيمروز ،خود و كنيزانش،پشمها و موهايى را كه در اختيار داشتند مى‌تابيدند و پس از آن دستور مى‌داد همۀ آنها را واتابند و به‌همين‌جهت«حمقاء»(زن احمق)در ميان عرب معروف شده بود.

اين كار مخصوصا از اين نظر كه پشم براثر تابيدن،استحكام و تكامل تازه‌اى پيدا مى‌كند و با گشودن آن،يك حركت ارتجاعى انجام شده نه تنها بى‌حاصل،بلكه زيان‌آور است.همين‌گونه كسانى كه با پيمان بستن با خدا و به نام حق،تعهدى را مى‌پذيرند، هرگونه حركتى در جهت شكستن اين عهد و پيمان انجام دهند نه تنها بيهوده است بلكه دليل بر انحطاط و سقوط شخصيت آنها نيز مى‌باشد.(ج 378/11.)

غ ز و

غُزّى:(آل عمران156/.)[*]

از مادّۀ«غَزو»به معنى«به جنگ دشمن رفتن»و يا خروج براى جنگ است و جملۀ غَزَى العَدُوَّ غَزواً،يعنى به جنگ دشمن رفت و با او جنگيد و به همين مناسبت به كسى كه به قصد جنگ بيرون مى‌رود،«غازى»گفته شده است و«غزى»به معنى پيكاركنندگان با دشمن است.آيۀ مورد بحث به منظور درهم كوبيدن فعاليتهاى تخريبى منافقان و هشدار به

[*]يٰا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لاٰ تَكُونُوا كَالَّذِينَ كَفَرُوا وَ قٰالُوا لِإِخْوٰانِهِمْ إِذٰا ضَرَبُوا فِي الْأَرْضِ أَوْ كٰانُوا غُزًّىلَوْ كٰانُوا عِنْدَنٰا مٰا مٰاتُوا وَ مٰا قُتِلُوا...آل عمران156/.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3