در صورت اول ميم جزء كلمه است و بر وزن فعيل است و در صورت دوم ميم زايده است و بر وزن مفعول مى‌باشد(مانند مبيع).

به هر حال آيۀ مورد بحث به بخشى از نعمتها و مواهب بزرگى اشاره مى‌كند كه خداوند به عيسى و مادرش مريم عطا فرمود.آيه مى‌گويد:«...ما آنها را در سرزمين بلندى كه داراى آرامش و امنيت و آب جارى بود جاى داديم».

اين جمله اشارۀ سربسته‌اى است به محل امن‌وامان و پربركتى كه خداوند در اختيار اين مادر و فرزند قرار داد تا از شر دشمنان در امان باشند و با آسودگى خاطر به انجام وظايف خويش بپردازند.(ج 252/14،ج 358/24.)

ع ى ى

اَ فَعَيِينا:(ق15/.)[*]

در اصل از مادّۀ«عىّ»با ياء مشدّد به معنى«عجز و ناتوانى»است و بنا به گفتۀ «راغب»،كلمۀ«اعياء»به ناتوانى و عجزى گفته مى‌شود كه براثر راه رفتن زياد به بدن عارض مى‌شود.

آيۀ مورد بحث به ذكر يكى از دلايل امكان رستاخيز مى‌پردازد و مى‌گويد:

«آيا ما از آفرينش نخستين عاجز و ناتوان مانديم(كه قادر بر آفرينش دوم و رستاخيز نباشيم؟)...» اين آيه پاسخ دندان‌شكنى است به مشركانى كه مسئله توحيد و معاد را منكر شدند.

در حقيقت آنها براثر هواى نفس و تعصب و لجاجت گرفتار تناقض بودند،از يكسو خالق

[*]أَ فَعَيِينٰا بِالْخَلْقِ الْأَوَّلِ ...ق15/.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3