در آخرين مرحله از شرح سرگذشت پيامبران در آيۀ 50 سورۀ مؤمنون اشارۀ كوتاه و مختصرى به حضرت مسيح(ع)و همچنين مادرش مريم مى‌كند و مى‌گويد:«ما فرزند مريم و مادرش را نشانه‌اى از عظمت و قدرت خود قرار داديم...»وَ جَعَلْنَا ابْنَ مَرْيَمَ وَ أُمَّهُ آيَةً ....

تعبير به«ابن مريم»به جاى«عيسى»براى توجه دادن به اين حقيقت است كه او تنها از مادر و بدون دخالت پدرى به فرمان پروردگار متولد شد و اين تولد خود از آيات بزرگ قدرت پروردگار بود،و از آنجا كه اين تولد استثنائى رابطه‌اى با عيسى و رابطه‌اى با مادرش مريم دارد هر دو را به عنوان يك آيه و نشانه مى‌شمرد،چرا كه اين دو(تولد فرزندى بدون دخالت پدر و همچنين باردار شدن مادرى بدون تماس با مرد)در واقع يك حقيقت بودند با دو نسبت متفاوت.(ج 414/2،ج 222/4،ج 124/5،ج 32/13 و 58، ج 251/14.)

ع ى ش

عيشَة:(قارعه7/.)[*]

بر وزن«ريشه».

از مادّۀ«عيش»(بر وزن جيش)به معنى«زيستن و زندگى كردن»است.و بنا به گفتۀ «راغب»واژۀ«عيش»اخصّ از واژۀ حيات است،زيرا عيش مخصوص جانداران است، ولى حيات دربارۀ خداوند و فرشتگان و موجودات جاندار هم اطلاق مى‌شود.

آيۀ مورد بحث در توصيف بهشتيان است،مى‌گويد:«او در يك زندگى سراسر رضايت‌بخش خواهد بود»فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رٰاضِيَةٍقارعه7/.

تعبير به«عِيشَةٍ رٰاضِيَةٍ»(زندگى خشنود)تعبير بسيار جالب و رسايى است چرا كه از

[*]فَأَمّٰا مَنْ ثَقُلَتْ مَوٰازِينُهُفَهُوَ فِي عِيشَةٍ رٰاضِيَةٍ .«(در آن روز)كسى كه ترازوهاى اعمالش سنگيناست،در يك زندگى خشنود خواهد بود»قارعه6/ و 7.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3