فَاسْتَعِذْ:(حجر98/.)[*]

در اصل،كلمۀ«استعاذه»به معنى«پناه بردن و پناه خواستن»است و از مادّۀ«عَوذ» گرفته شده و اين آيه طرز استفاده از قرآن مجيد و چگونگى تلاوت آن را بيان مى‌كند و مى‌فرمايد:«هنگامى كه قرآن مى‌خوانى از شر شيطان مطرود شده،به خدا پناه بر»فَاسْتَعِذْ بِاللّٰهِحجر98/.

البته منظور تنها ذكر جملۀ«اَعُوذُ بِاللّٰهِ مِنَ الشَّيطانِ الرَّجيم»نيست،بلكه تخلّق به آن شرط است،يعنى ذكر اين جمله مقدمۀ تحقق حالتى در نفس و جان انسان گردد،حالت توجه به خدا،حالت جدايى از هوا و هوسهاى سركشى كه مانع فهم و درك صحيح انسان است،حالت بيگانگى از تعصبها و غرورها و خودخواهيها و خودمحوريهايى كه انسان را وادار مى‌كند كه از همه چيز،حتى از سخنان خدا به نفع خواسته‌هاى انحرافيش استفاده كند.و تا چنين حالتى در روح و جان انسان پيدا نشود،درك حقايق قرآن براى او ممكن نيست،بلكه به عكس ممكن است قرآن را با توسل به«تفسير به رأى»وسيله‌اى قرار دهد براى توجيه خواسته‌هاى شرك‌آلودش.(ج 396/11-397.)

مَعاذ:(يوسف23/.)[**]

مصدر است به معنى«پناه بردن»،آنجا كه يوسف(ع)در برابر پيشنهاد كام‌جويى زليخا قرار گرفت و تمام جريانها را به‌سوى لغزش و گناه مشاهده كرد و هيچ راهى از نظر ظاهر براى او باقى نمانده بود،در پاسخ زليخا به اين جمله قناعت كرد و گفت:«پناه مى‌برم به خدا»(قٰالَ مَعٰاذَ اللّٰهِ).

يوسف به اين ترتيب خواستۀ نامشروع همسر عزيز را با قاطعيت رد كرد و به او فهماند كه هرگز در برابر او تسليم نخواهد شد و در ضمن اين واقعيت را به او و به همه‌كس

[*]فَإِذٰا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللّٰهِ مِنَ الشَّيْطٰانِ الرَّجِيمِ .حجر98/.

[**]...قٰالَ مَعٰاذَ اللّٰهِ ...يوسف23/.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3