از مادّۀ«عمى»به معنى«نابينا گشتن و كوردل شدن»است.اين آيه
اشاره به غرور نابجاى يهود در برابر طغيان و جنايات آنها كرده كه سرانجام اين غرور
و خودبرتربينى همانند پردهاى است كه بر چشم و گوش آنها مىافتد و به خاطر آن«از
ديدن آيات خدا نابينا و از شنيدن كلمات حق،كر شدند»فَعَمُوا وَ صَمُّوامائده71/.
امّا آنها هنگامى كه سرانجام شوم اعمال خود را مشاهده كردند،پشيمان
گشتند و توبه كردند و متوجه شدند كه آنها هرگز يك نژاد برتر نيستند و خداوند
توبۀ آنها را پذيرفت،ولى ديرى نپاييد كه دوباره سر به طغيان و سركشى
برداشتند و پردههاى غفلت كه از آثار فرورفتن در گناه است بر چشم و گوش آنها
افكنده شد و باز از ديدن آيات حق نابينا و از شنيدن سخنان حق كر شدند.
با توجه به آيه،شايد مقدم داشتن جملۀ«عموا»(نابينا
شدند)بر«صمّوا»(كر شدند) اشاره به اين باشد كه نخستينبار بايد آيات خدا و معجزات
پيامبر(ص)را ببينند و سپس به دستورات او گوش فرادهند .(ج 30/5.)