عدوان:(مائده2/.)[*]

به معنى«تعدى يا دشمنى و ستم كردن»است.اين آيه انسان را به اتحاد در راه نيكيها و تقوا سفارش مى‌كند و از تعاون به گناه و تعدّى پرهيز مى‌دهد.مى‌فرمايد:

«...(همواره)در راه نيكى و پرهيزگارى با هم تعاون كنيد و(هرگز)در راه گناه و تعدّى همكارى ننماييد...»وَ لاٰ تَعٰاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَ الْعُدْوٰانِ)مائده2/.

اگر اين اصل در اجتماعات اسلامى زنده شود و مردم بدون در نظر گرفتن مناسبات شخصى و نژادى و خويشاوندى با كسانى كه در كارهاى مثبت و سازنده گام بر مى‌دارند همكارى كنند و از همكارى كردن با افراد ستمگر و متعدى در هر گروه و طبقه‌اى كه باشند خوددارى نمايند،بسيارى از نابسامانيهاى اجتماعى سامان مى‌يابد.

متأسفانه مى‌بينيم كه برخى افراد يا حتى بعضى دولتها به حمايت متجاوزان و ستمگران برمى‌خيزند و با صراحت اعتراف مى‌كنند كه اشتراك منافع آنها را دعوت به اين حمايت كرده است.در روايات اسلامى دربارۀ اين مسئله تأكيدهاى فراوانى شده است، چنان كه پيامبر اكرم(ص)فرمود:

«هنگامى كه روز قيامت برپاشود منادى ندا در مى‌دهد كجا هستند ستمكاران و كجا هستند ياوران آنها و كسانى كه خود را شبيه آنها ساخته‌اند؟-حتّى كسانى كه براى آنها قلمى تراشيده‌اند و يا دواتى را ليقه[1]كرده‌اند-همۀ آنها را در تابوتى از آهن قرار مى‌دهند سپس در ميان جهنّم پرتاب مى‌شوند[2]».(ج 252/4 و 254.)

[*]...تَعٰاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَ التَّقْوىٰ وَ لاٰ تَعٰاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَ الْعُدْوٰانِ ...مائده2/.

[1] ليقه در لغت عرب به پارچه يا پنبۀ ابريشمى مى‌گويند كه در دوات مى‌گذارند تا مركب را به خودجذب كند و از ريزش آن جلوگيرى نمايد.

[2] وسائل الشيعه،ج 131/12.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3