او حق داشت تعجب كند زيرا اولاً طبق آيۀ 29 سورۀ ذاريات در جوانى زن عقيمى بود و در آن روز كه اين مژده را به او دادند طبق گفتۀ مفسران و سفر تكوين تورات،نود سال يا بيشتر داشت و همسرش ابراهيم حدود يك‌صد سال يا بيشتر.(ج 172/9.)

اَعْجاز:(قمر20/.)[*]

جمع«عجز»(بر وزن رَجُل)قسمت عقب يا پايين چيزى است(تنه‌ها و دنبالۀ چيزى).

اين آيه دربارۀ تندبادى سخن مى‌گويد كه بر قوم سركش و لجوج«عاد»وزيدن گرفت، قومى كه پيامبرشان هود(ع)را تكذيب كردند،مى‌گويد:«(تندبادى)كه مردم را(قوم عاد را)،همچون تنه‌هاى نخل ريشه كن شده،از جا بر مى‌كند»قمر20/.

تشبيه آنها به«قسمت پايين نخلها»به خاطر آن است كه به گفتۀ بعضى،باد به قدرى شديد بود كه نخست دست و سرهاى آنها را كند و با خود برد و بعد بقيه بدنهايشان همچون نخل بى‌شاخ‌وبرگ ،از زمين كنده مى‌شد و به هر گوشه و كنار پرتاب مى‌گشت.(ج 39/23-40.)

مُعْجز:(هود33/.)[**]

جمع آن«مُعجزين»است،اين كلمه از«اعجاز»گرفته شده و در اصل از مادّۀ«عجز»به

[*]تَنْزِعُ النّٰاسَ كَأَنَّهُمْ أَعْجٰازُ نَخْلٍ مُنْقَعِرٍ.قمر20/.

[**]قٰالَ إِنَّمٰا يَأْتِيكُمْ بِهِ اللّٰهُ إِنْ شٰاءَ وَ مٰا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ .(نوح)گفت اگر خدا اراده كند(عذاب را)خواهد آورد و شما قدرت فرار نخواهيد داشت»هود33/.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3