فصل پنجم برترى دعا و مناجات از تلاوت قرآن‌

از ديدگاه روايات‌

1- در روايتى آمده كه فضالة به واسطه معاوية بن عمّار [يا: فضالة بن معاوية بن عمّار] مى‌گويد: به امام صادق 7 عرض كردم: دو نفر در يك لحظه شروع به خواندن نماز مى‌كنند، يكى در نماز قرآن مى‌خواند و قرائتش بيشتر از دعاست، و ديگرى دعايش افزون از تلاوت قرآن، و در يك لحظه نماز را به آخر مى‌رسانند، كداميك از اين دو افضل و برتر است؛ حضرت فرمود: هر دو فضيلت دارد، هر دو زيباست.

وى مى‌گويد: عرض كردم: مى‌دانم كه هر دو زيبا است و فضيلت دارد. ولى كدام برتر است؟ حضرت فرمود: دعا برتر است. آيا فرمايش خداوند متعال را نشنيده‌اى كه مى‌فرمايد:

وَ قالَ رَبُّكُمُ: ادْعُونِي، أَسْتَجِبْ لَكُمْ، إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبادَتِي، سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرِينَ‌.[1]- و پروردگارتان فرمود: مرا بخوانيد، تا دعايتان را اجابت كنم، براستى كسانى كه از پرستش و عبادت من گردنكشى كنند، با خوارى و ذلّت وارد جهنّم خواهند شد.

به خدا سوگند مقصود از «عبادت» در اين آيه شريفه دعاست، به خدا سوگند آن افضل است. آيا آن عبادت نيست؟ سپس دو بار فرمود: به خدا سوگند عبادت همان‌

[1] غافر( 40): 60.