فصل بيست و ششم آداب و اسرار و تعقيبات مخصوص نماز عشا

بهترين وقت نماز واجب عشا درست بعد از برطرف شدن سرخى شامگاه از افق مغرب مى‌باشد، پس اگر تا آن وقت به نمازهاى نافله يا به تعقيب نماز مغرب مشغول بودى، اشكال ندارد، زيرا عدّه‌اى از نيكان و اهل عمل به احاديث مأثوره با اعتماد به دعاها و نمازهايى كه راويان مورد اعتماد بين نماز مغرب و عشا نقل كرده‌اند، چنين استدلال مى‌كنند كه با وجود امر به انجام اين نمازها و دعاها در روايات صريح، ناگزير وقت انجام آنها و تأخير نماز عشا نيز بايد مورد اجازه باشد، لذا اين اعمال را انجام مى‌دهند و اوّل وقت فضيلت نماز عشاء را بعد از آن مى‌دانند.

به هر حال، هنگامى كه بنده از تمام اعمالى كه خداوند- جلّ جلاله- او را بدان موفّق نمود، فراغت حاصل كرد، بر اساس راهنمايى خداوند، بايد براى گفتن اذان نماز عشا بپا خيزد، و به كيفيّتى كه گذشت اذان گفته و اعمالى را كه بعد از اذان نقل نموديم انجام دهد، سپس اقامه را نيز بر اساس آنچه كه شرح داديم گفته، و بعد نماز واجب عشا را با گفتن تكبيرهاى هفتگانه و دعاهاى بين آنها و توجّه آغاز نمايد به اين نيّت كه: «نماز واجب عشا را به گونه واجب بجا مى‌آورم، براى اينكه خداوند- جلّ جلاله- را از آن جهت كه زيبنده پرستش است عبادت نمايم.» و با گفتن تكبيرة الاحرام داخل نماز شود. و چهار ركعت نماز مانند نماز ظهر با رعايت امور مهمّى كه در آنجا ياد آور شديم بجا آورد، البتّه در اينجا حمد و سوره دو ركعت نخست را بايد