فصل دوازدهم احكام و آداب تيمّم بدل از وضو

اين طهارت كه در عرف شرع «تيمّم» ناميده مى‌شود، رحمت و انعام و بزرگوارى و بخششى است از جانب خداوند- جلّ جلاله- نسبت به كسانى كه نمى‌توانند با آب طهارت كنند.

و ويژگى خاكى كه به آن تيمّم مى‌شود اين است كه بايد پاك بوده، و از ناحيه شرع در استعمال آن مأذون باشيم.

و اگر كسى كه وظيفه‌اش تيمّم است، خاك پيدا نكرد، با گرد و غبار نمد زير زين اسب و مانند آن تيمّم كند. و در صورت نبودن آب و خاك و در حالت ناچارى مى‌توان با هر چيز كه گرد و غبار داشته باشد، تيمّم كرد.

عذرهايى كه موجب تيمّم مى‌شود

فقط وقتى مى‌توان تيمّم كرد كه وقت نماز تنگ شده و تنها به اندازه‌اى كه بتوان تيمّم كرد وقت باشد، و يا بكلّى آب يافت نشود، يا استعمال آب براى شخص- به خاطر بيمارى يا عدم امكان پرداخت بهاى آب، و يا به جهت عذرهايى ديگرى كه در شريعت محمّدى 6 مجوّز تيمّم هستند- ممكن نباشد.

اگر عدم امكان طهارت با آب، به خاطر پيدا نشدن آب بوده و شخصى كه آب پيدا نكرده در صحرا باشد، بايد هنگام تنگ شدن وقت نماز، در زمين هموار به اندازه مسافت پرتاب دو تير، و در زمين سخت و ناهموار به اندازه مسافت پرتاب‌