عَلَى اللّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ؛[1] و چون كار زشتى كنند، مى‌گويند: «پدران خود را بر آن يافتيم و خدا ما را بدان فرمان داده است.» بگو: «قطعاً خدا به كار زشت فرمان نمى‌دهد، آيا چيزى را كه نمى‌دانيد به خدا نسبت مى‌دهيد؟»

الشَّيْطَانُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَيَأْمُرُكُم بِالْفَحْشَاء وَاللّهُ يَعِدُكُم مَّغْفِرَةً مِّنْهُ وَفَضْلًا وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ؛[2] شيطان شما را از تهيدستى بيم مى‌دهد و شما را به زشتى وامى‌دارد؛ و [لى‌] خداوند از جانب خود به شما وعده آمرزش و بخشش مى‌دهد، و خداوند گشايشگر داناست.

سيره پيامبراسلام صلى الله عليه و آله نيز گوياى اين مدعاست؛ امام‌صادق عليه السلام مى‌فرمايد: مردى نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و گفت: اى رسول‌خدا! آمده‌ام با شما بيعت كنم. پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: بيعت مى‌كنم به شرط اينكه پدرت را بكشى. مرد منصرف شد و دست خود را كشيد. دوباره گفت: اى رسول‌خدا! با من بيعت كن. پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: به اين شرط كه پدرت را بكشى. مرد گفت: آرى، به اين شرط كه پدرم را بكشم. پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: اكنون دانستم كسى را بر خدا و پيامبر و مؤمنان برنمى‌گزينى. ما تو را فرمان نمى‌دهيم پدرت را بكشى، بلكه دستور مى‌دهيم او را گرامى بدارى.[3]

در واقع هدف پيامبر صلى الله عليه و آله از بيان اين شرط آن بود كه فرد در بيعت خود با پيامبر صلى الله عليه و آله هيچ غرض ديگرى جز اطاعت از وى در سر نداشته باشد. به ديگر بيان، هدف پيامبر صلى الله عليه و آله آزمودن اين فرد بوده است؛ چنان‌كه وقتى خداوند به ابراهيم عليه السلام دستور داد فرزند خود اسماعيل را قربانى كند، تنها مى‌خواست او را در اطاعت بى‌قيد و شرط از خود بيازمايد.

آثار تسليم بودن در برابر خدا

در منابع دينى، آثار تسليم خدا بودن و پيروى از او بيان شده است. در روايتى از امام حسن عليه السلام اطاعت از خدا منشأ عزت و هيبت شمرده شده است‌[4] و روايتى ديگر پيروى از خدا را سبب‌

[1] - اعراف( 7): 28

[2] - بقره( 2): 268

[3] - مجلسى، بحارالانوار، ج 24، ص 245

[4] - همان، ص 258