دانش‌آموز در امتحان ثابت كند كه موضوعات آموزش داده‌شده را به‌خوبى آموخته است يا نه.

در واقع مراد خداوند از آزمايش انسان‌ها رفع جهل نيست، بلكه مى‌خواهد زمينه‌اى فراهم آورد تا هر كس در عمل، راه درست را برگزيند.

اما در اين ميان ممكن است افرادى از اين فرصت و زمينه سوءاستفاده كرده، به زشتى روى آورند. خداوند در قرآن مى‌فرمايد:

وَلَوْ شَاء رَبُّكَ لَجَعَلَ النَّاسَ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَا يَزَالُونَ مُخْتَلِفِينَ^ إِلَّا مَن رَّحِمَ رَبُّكَ وَلِذَلِكَ خَلَقَهُمْ؛[1] و اگر پروردگار تو مى‌خواست، قطعاً همه مردم را امّت واحدى قرار مى‌داد، در حالى كه پيوسته در اختلافند؛ مگر كسانى كه پروردگار تو به آنان رحم كرده، و براى همين آنان را آفريده است.

از آنچه گفتيم، روشن شد كه هدف نهايى از آفرينش انسان اين است كه زمينه‌اى فراهم شود تا انسان‌ها با اختيار خود به اعمال صالح روى آورند و شايسته دريافت رحمت الهى شوند.[2]

اما پرسش ديگر اينكه، چه رفتارى شايسته و نيكوست تا انسان با انجام آن شايستگى دريافت رحمت الهى را بيابد؟ قرآن در پاسخ به اين سئوال مى‌فرمايد:

وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ؛[3] و جنّ و انس را نيافريدم جز براى آنكه مرا بپرستند.

اين آيه به روشنى هدف از آفرينش انسان را عبادت و پرستش خداوند بيان كرده است.

بنابراين روشن مى‌شود نيكوكارى از نظر قرآن همان انتخاب راه بندگى خداوند و پايبندى به لوازم آن است و اين همان راه راستى است كه خداوند انسان‌ها را به انتخاب آن فراخوانده است:

وَأَنْ اعْبُدُونِى هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ؛[4] و اينكه مرا بپرستيد؛ اين است راه راست.

[1] - هود( 11): 118 و 119

[2] - براى توضيح بيشتر درباره اين آيه بنگريد به: محمدتقى مصباح يزدى، معارف قرآن، ص 168

[3] - ذاريات( 51): 56

[4] - يس( 36): 61