بيمارى‌هاى روحى ممكن است بيمارى‌هاى بدنى نيز ايجاد كنند. امروزه روانشناسان معتقدند برخى بيمارى‌هاى بدنى انسان با بيمارى‌هاى روانى ارتباط دارد. براى مثال، افسردگى ممكن است با اختلال در كار دستگاه گوارش ناراحتى‌هاى خاصى را ايجاد كند.

بيمارى‌هاى روحى مستقيم و غيرمستقيم در از ميان بردن آرامش روانى انسان مؤثرند و تنها راه خلاصى از آنها، آگاهى عميق از علم اخلاق و عمل به توصيه‌هاى آن است.

4. نشاط و شادابى زندگى اجتماعى انسان تا حد زيادى در گرو اخلاقى زيستن افراد است. به سخن ديگر، سلامت و بيمارى روحى اعضاى جامعه بر زندگى اجتماعى آنها نيز تأثير مى‌نهد.

در جامعه‌اى كه اصول اخلاقى رعايت مى‌شود، زندگى اجتماعى از نشاط برخوردار است و جامعه به‌راحتى مى‌تواند به اهداف موردنظر خود در ابعاد اقتصادى و سياسى برسد.

بنابراين سعادت فردى و اجتماعى انسان- چنان‌كه علماى اخلاق معتقدند- در گرو تخلق به فضيلت‌هاى انسانى و پاك بودن نفس از رذيلت‌هاى اخلاقى است؛ آن‌سان كه خداوند در سوره شمس پس از آنكه به نفس انسانى سوگند ياد مى‌كند و بيان مى‌دارد كه بايد و نبايد و شايسته و ناشايسته را به نفس انسانى الهام كرده، چنين ادامه مى‌دهد:

قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا^ وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا؛[1] كه هر كس آن را پاك گردانيد، قطعاً رستگار شد؛ و هر كه آلوده‌اش ساخت، قطعاً درباخت.

شايد به دليل نقش محورى اخلاق در سعادت فردى و اجتماعى انسان است كه خداوند يكى از اهداف اساسى بعثت پيامبران و به‌ويژه پيامبراسلام صلى الله عليه و آله را تزكيه نفس انسان‌ها از آلودگى‌ها بيان كرده است:

هُوَ الَّذِى بَعَثَ فِى الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِّنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِن كَانُوا مِن قَبْلُ لَفِى ضَلَالٍ مُّبِينٍ؛[2] اوست آن كس كه در ميان بى‌سوادان فرستاده‌اى از خودشان برانگيخت، تا آيات او را بر آنان بخواند و پاكشان گرداند و كتاب و حكمت بديشان بياموزد، و [آنان‌] قطعاً پيش از آن در گمراهى آشكارى بودند.

[1] - شمس( 91): 9 و 10

[2] - جمعه( 62): 2