و عليهما مدارع الصوف و بايديهما العصىّ» خ 192 291، آندو بر فرعون داخل شدند در حاليكه پشم پوشيده و عصا در دست داشتند

صول

حمله كردن. جهيدن و استطاله و غلبه «تصاول» بين الاثنين است، سيزده مورد از اين ماده در «نهج» آمده است درباره فتنه بعد از خود فرموده: «وصال الدهر صيال السبع العقور و هدر فنيق الباطل بعد كظوم» 108 157 روزگار مانند سگ‌ها حمله كرد و شتر باطل بعد از سكوت به فرياد آمد، درباره غصب خلافت به دست ابى بكر فرموده: ابو بكر لباس خلافت را به تن كرد، با آنكه شايستگى مرا مى‌دانست: «فطفقت ارتئى بين ان اصول بئد جذاّء او اصبر على طخية عميآء» خ 3 48.

يعنى: فكر مى‌كردم كه آيا با دستى قطع شده و بى كمك حمله كنم و يا بر ظلمت ظلمانى صبر نمايم «احذروا صولة الكريم اذا جاع و اللئيم اذا شبع» حكمت 49.

درباره جهاد اصحاب رسول خدا 6 فرموده: «و لقد كان الرجل منّا و الآخر من عدّونا يتصاولان تصاول الفحلين يتخالسان انفسهما ايّهما يسقى صاحبه كاس المنون» خ 56 92 در ميدان جنگ مردى از ما و مردى از دشمنان مانند دو شتر نر به همديگر حمله مى‌كردند هر يك اختلاس روح ديگرى را مى‌طلبيد كه كدام به رفيقش شربت مرگ را بخوراند.

صوم

صوم و صيام: روزه: اصل آن امساك از مطلق فعل است و آن يازده بار در «نهج» آمده است درباره ذكات بدن فرموده: «و لكلّ شى‌ء زكاة و زكاة البدن الصيام و جهاد المرأة حسن التّبعل» حكمت 136 براى هر چيز زكاتى است روزه هم زكات بدن است، جهاد زن شوهردارى خوب است.

در يك روز عيد فطر فرمود: «انّما هو عيد لمن قبل الله صيامه و شكر قيامه و كلّ يوم لا يعصى الله فيه فهو عيد» حكمت 428.

صون

حفظ كردن. نگاه داشتن:

«صانه صونا: حفظه»

شش مورد از آن در «نهج» ياد شده است در وقت دعا فرموده: «اللهم صن وجهى باليسار و لا تبذل جاهى بالاقتار» خ 235 347، خدايا با وسعت روزى آبرويم را حفظ كن و عزّتم را با تنگدستى از بين مبر.

درباره تقوى فرموده: «الا فصونوها و تصوّنوا بها و كونوا عن الدنيا نزاّها و الى الاخرة ولّاها» خ 191 284، تقوى را حفظ كنيد و با آن حفظ شويد از دنيا پرهيز كننده و به آخرت عاشق و حزين باشيد